Իսկ այն մի քանի ճղճիմ, դժգույն ու տխուր տղաները, այն պատանի ծերունիները, որ արեւից ու պայքարից խուսափելով` դպրոցի մութ անկյուններում թուղթ են մրոտում, նրանց դպրոցեդպրոց, երկրեերկիր, համալսարանեհամալսարան ենք ուղարկում:
Խեղճերը... Նրանք լցնում են պանդուխտ ուսանողի գերեզմանները, նրանք լցնում են հարուստի նախասենյակներն ու վաճառականի գրասենյակները, հիվանդանոցի խշտյակները նրանք են լցնում...
Ու պատահում է մեզ հետ այն, ինչ ոչ մի քաղաքակիրթ ազգի հետ չի պատահում:
Մեր գյուղացի ու շուկայի դասակարգն ավելի մտածող է, քան այն, որ մտավորական է կոչվում: Ընթերցողն ավելի ողջամիտ է, քան գրողը, առաջնորդվողը ավելի հեռատես է, քան առաջնորդողը...
ՌՈՒԲԵՆ ՍԵՎԱԿ
1911 - Լոզան
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/sarafyan.hrant/posts/1693553797384912
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել