Newmag.am-ը գրում է.
Շատերը սխալմամբ կարծում են, որ նարցիսները ինքնասիրահարված են։ Իրականում նրանք հաճախ տառապում են անվստահությունից, ցածր ինքնագնահատականից, կարող են միայն զգալ թեթև սիրահարվածություն, խուսափում են պատասխանատվությունից, հակված են ստելու և բազմակնության։ Մեր պատմությունը հաստատում են հոգեբանների փաստարկները։
Էմման հանդիպել է իրենից տարիքով մեծ երաժշտի, որը հզոր խարիզմա ունի և շփացած է կանանց ուշադրությունից։Առաջին հանդիպումից պարզ դարձավ, որ այդ հարաբերությունները նրան ավելի շատ տառապանք կպատճառեն, քանուրախություն։ Էմման առաջին իսկ հանդիպմանը տհաճություն զգաց Հոմսկիի ավտորիտար պահվածքից և ռոմանտիկայիբացակայությունից։ Հոմսկին ասես իր պահվածքով ասեր․ «Ես քո նվերն եմ, դու հաջողակ ես, որ ես քեզ հետ եմ»։ Ինչու՞ նա՝ հիասթափություն զգալով, ամեն դեպքում համաձայնվեց հաջորդ անգամ էլ հանդիպել։
Համարվում է, որ մանկապատանեկան ժամանակահատվածում սերը էմոցիաները կրկին վերապրելու պահանջ է։
Սեռահասունության տարիքում Էմման արտասահմանյան մի խմբի գեղեցիկ և քաղցրաձայն երգչի երկրպագուհին էր։Հոմսկին նման էր նրա կուռքին, և Էմման խելքահան էր լինում, երբ լսում էր նրա ձայնը։
Հոմսկին ժամադրություն էր ցանկանում իրեն հարմար ժամին։ Երբ Էմման նրան ինչ- որ տեղ էր հրավիրում, Հոմսկինմշտապես պատասխանում էր, որ «գործեր կան, մյուս անգամ»։ Հոմսկին առանձնապես չէր հետաքրքրվում Էմմայիխնդիրներով, երբ խոսակցության թեման իր հետաքրքրությունների շրջանակում էր, Հոմսկին մեծ ակտիվությամբ ևոգևորությամբ խոսում էր։ Շուտով նա գնաց հանգստանալու և Էմմային նամակ գրեց․ « Սպասիր ինձ և մեզ մոտ ամեն ինչհիանալի կլինի»։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
