Այսօր համացանցում հայատառ գրելու օրն է, որը գործնական հայրենասիրության մի տեսակ է: Աստվածատուր մեսրոպատառ հայոց լեզուն հայի ինքնության անքակտելի մասն է, որի կորուստը կամ չիմացությունը մեծավ մասամբ հային կտրում է իր արմատներից: Համացանցում հայերեն գրելն ամեն մեկի սրբազան պարտքը պետք է լինի, սկզբունքը և հստակ դիրքորոշումը: Անընդունելի են հայերեն չգրելու բոլոր պատճառաբանությունները, քանզի այսօր հեշտությամբ կարելի է այդ խնդիրը լուծել: Սա հարգանք է մեր լեզվի, ազգի, նախնիների և հենց մեր հանդեպ: Ես բախտ եմ ունեցել որոշ ժամանակ ուսանելու Դանիայում և մոտիկից ուսումնասիրելու վիկինգների ժառանգներին: Ինձ ցայսօր էլ զարմացնում է նրանց նախանձախնդրությունն իրենց լեզվի, պետականության, թագուհու և պետական խորհրդանիշերի հանդեպ: Փորձի´ր դանիացուն օտար լեզվով ինչ-որ բան հարցնել, չի պատասխանի, քանզի պարտավոր ես իրենց երկրում դանիերեն իմանալ: Սա ամեն դանիացու մտածողությունն է և սկզբունքը, որը նաև մեզ եմ մաղթում: Տեսեք` ինչքա՜ն գումարներ ենք ծախսում, ջիգ ու ջանք ներդնում որևէ օտար լեզու սովորելու համար, բայց այս ամենը չպետք է լինի մեր մայրենի լեզվի հաշվին: Սիրե´նք և փայփայենք մեր լեզուն, քաջ տիրապետե´նք մայրենիին և այսուհետ միայն հայատառ գրենք համացանցում:Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/tigransrk/posts/10155072052077853?ref=notif¬if_t=close_friend_activity¬if_id=1486414524486027
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
