Հայրի՛կ, տար ինձ քեզ հետ, խնդրում եմ տար ինձ քեզ հետ

Հայրի՛կ, տար ինձ քեզ հետ, խնդրում եմ տար ինձ քեզ հետ... Այդ տարիքում ես իրականում հետաքրքրված չէի ֆուտբոլով, պարզապես ցանկանում էի հորս հետ լինել:
Երբ վեց տարեկան էի, ծնողներս ասացին, որ վերադառնում ենք Տուն՝ ՀԱՅԱՍՏԱՆ: Իրականում ես չէի հասկանում՝ ինչ է կատարվում: Հայրս դադարել էր ֆուտբոլ խաղալ ու ամբողջ ժամանակ տանն էր: Ամեն ինչ շատ արագ տեղի ունեցավ: Մեկ տարում ՆԱ մահացավ: Քանի որ ես բավականին փոքր էի, ամբողջությամբ չկարողացա ըմբռնել Մահվան իմաստը:
Մայրս ու քույրս անընդհատ լաց էին լինում, իսկ ես հարցնում էի՝ ու՞ր է իմ հայրը... Ու ոչ ոք չէր կարողանում տալ պատասխանը... Ամեն ինչ կամաց-կամաց բացատրվեց... Իսկ երբ մայրս ասաց՝ Հենրի՛խ, Նա էլ երբե՛ք չի լինի մեզ հետ, ես մտածեցի՝ Երբե՞ք...
ԵՐԲԵՔ-ը չափազանց երկար է թվում, երբ դու ընդամենը յոթ տարեկան ես....