Նժդեհը, բուսիդոն ու թաքուն լսած խոսակցությունը

Մուսաշի Միյամոտո

Բուկինիստում գիրք էի առնում, մեկ էլ ականջիս պոզով լսում եմ երկու ուստի խոսակցություն:

Ասում է.

«Նժդեհը հա՛մ կռվում էր, հա՛մ գրում, մյուսների պես չէր, իսկական բուսիդո է, շատ ճապոնացիների ռազմիկներ էլ էին այդպես անում»:

Չգիտեմ՝ մյուսները ում հետ ա, ու չգիտեմ՝ ճիշտ ա ասում, թե չէ մյուսների մասին:

Ու երեք օր ա գլխիցս դուրս չի գալիս, իրոք բուսիդոյին էդ կողմից ոչ մի անգամ չէի նայել, որ միայն կռվել ու կռվել իմանալ չի, այլ նաև կռվելու արվեստը հավերժացնել ա, հաջորդներին փոխանցել ա,  ու ոչ միայն կռվելու արվեստը, մշակույթ ստեղծել …

В мире, что и ныне неизменный с древних времен,
листья-слова сохраняют семена в человеческом сердце.

 Հոսոկավա Ֆուդզիտակա