Հովհաննես Շիրազ...
Թերևս միակ գրողը, ում ես համարում եմ ՀԱՆՃԱՐ, նա, ով կարողացավ այնպես նկարագրել Ցեղասպանությունը, որ կյանքում ոչ ոք այդպես դեռ չէր գրել, որ դեռ ոչ ոք էլ չի գրի այդպես: Իզուր չէ, որ նա ծնվել է հենց 1914-ին, ու իզուր չէ նաև, որ հենց այդ տարիններին նա ճչաց մոր արգանդից, չճաց, որ այսօր լսվի ճիչը հավերժ:
Թող ինձ ներեն Սևակը, Չարենցը, Տերյանը, նրանից ավել հանճարեղություն չկա, նա հանճարների հանճարանն է: Նրան ոչ ոք երբեք չի հասնի:
Այսպես եմ համարում, նա բարդ, ահավոր բարդ գրող է, նրան չհասկանալով այդքան չեն արժևորում, որքան արժևորում են մնացածին, ուղղակի նրա լույսը կուրացնող է կույր աչքերին, նրա գրիչը այնքան թանկ էր, որ կարելի էր ուղղակի նրան ասել ԳՐՉԻ ԱՍՏՎԱԾ..... Նրանից այնքան հեռու են բոլոր գրողներն աշխարհի, նա նա է, նա իրոք ԳՐՉԻ ԱՍՏՎԱԾ Է:
