Newmag.am-ը գրում է.
Ջեյք Սենյուկն ամերիկացի նկարիչ էր: Նա քաղցկեղ ուներ: Ախտրոշումը ցնցել էր ոչ միայն Ջեյքին, այլ նաև նրա հարազատներին: Ջեյքը միշտ վարել էր ակտիվ կյանք, զբաղվել էր սպորտով, երբեք չէր դժգոհել առողջությունից: Ուրախ մարդ էր, արվեստագետ, բնության որդի և միշտ լավատես: Այդ լավատեսությունն էլ ստիպեց նրան նոր ավյունով պայքարել հիվանդության դեմ: Ջեյքն ընդունեց քիմիաթերապիա, անցավ ճառագայթման կուրսերը: Փորձեց ավանդական ու ոչ ավանդական բուժման ձևերը, սակայն ամեն ինչ անօգուտ էր: Նրան ոչինչ փրկել չէր կարող. մահն անխուսափելի էր:
Ահա այդ ժամանակ էլ որոշեց ծրագրել իր թաղման արարողությունը:
Ամերիկյան հուղարկավորության տարբերակներ …
ԱՄՆ-ում ընդունված է թաղման մի քանի արարողակարգ: Բնակչության գրեթե կեսը նախընտրում է հանգուցյալի մարմինը հողին հանձնել մետաղե կամ փայտե դագաղով: Այն դրվում է նախապես պատրաստված բետոնապատ փոսում: Մարմինը մշակվում է հատուկ քիմիական նյութերով` այն արագ քայքայումից պաշտպանելու համար: Վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ ամեն տարի այսպիսի թաղման արարողություն կազմակերպելու համար օգտագործվում է ավելի քան 30 միլիոն խորանարդ մ փայտ, 1.6 մլն տոննա բետոն, ավելի քան 3 մլն. լիտր զմռսահեղուկ և 90 հազար տոննա պողպատ (այսքան կշռում է Սան Ֆրանցիսկոյի «Ոսկե դարպասներ» պողպատե կամուրջը):
Մյուս ընդունված տարբերակը դիակիզումն է: Սա էլ բնության համար այնքան անվտանգ չէ, որքան ներկայացվում է:
Դիակի կիզման համար օգտագործվում է 106 լիտր վառելիք, մթնոլորտ է արտանետվում 245 կգ ածխածնի երկօքսիդ:
Այս թվերը բազմապատկեք 1 միլիոնով, կհասկանաք, թե մեկ տարվա ընթացքում ինչքան վնաս է կրում բնությունը դիակիզումից: Ավելի պարզ՝ յուրաքանչյուր տարի ԱՄՆ-ում դիակիզման հետևանքով մթնոլորտ է արտանետվում 270 հազար տոննա ածխածնի երկօքսիդ: Դա ավելին է, քան մեկ տարում 22 հազար տուն ջեռուցելու համար մթնոլորտ արտենատվող ածխաթթու գազի քանակը:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ