Մտորումներ ճանապարհի վերջում:
ԻԲՐԵՎ ՍԿԻԶԲ:
Էն Ղարաբաղ գնացող 100 ամյակն առանց ռեժիմից, քանի հոգի էս ընթացքում գնացին Ղարաբաղ?
Քանի հոգի ծխախոտ, հագուստ կամ խտացրած կաթ ուղարկեցին Ղարաբաղ:
ՃԱՆԱՊԱՐՀԻ ԿԵՍԻՆ:
Ես բացարձակ դեմ եմ Ժիրայրին դավաճանի պիտակ կպցնելուն: Դավաճաններն ի ծնե են լինում: Ժիրայրը ապացուցել է իր էդպիսին չլինելը:
Բայց. Ժիրայրի կողքին ժամանակին ամենապինդ կանգնած մարդիկ էսօր նրա կողքին չեն: Ուր են Ազատագրված Տարածքների Պաշտպանություն հասարակական նախաձեռնության համախոհները? Էդ թվում ես ու մի քանի ընկերներս:
Դաշնակցության մարտիկների մեծ մասը:
Գիտեմ ուր են, բայց Ժիրոյի կողքին չեն: Ինչի?
Ժիրոն վատն ա?
Երբ որևէ գիտնականի ակադեմիայի թղթակից անդամի կոչում են տալիս նա ձգտում ա ակադեմիկոսի կոչման: Երբ մեկը վաստակավոր արտիստ ա դառնում, ժողովրդականն էլ չէր խանգարի: Մշտական պահանջ կա գնահատված լինելու, ինչը Ժիրոյի դեպքում չեղավ: Ոչ կուսակցության մեջ, ոչ զինված ուժերում, ոչ էլ որպես առաջնորդ:
ՃԱՆԱՊԱՐՀԻ ՎԵՐՋՈՒՄ:
Հիմա ով ա դրա մեղավորը, չգիտեմ: Բայց Ժիրոյի պես մարդը չպետք է հասներ էն վիճակի, որ լիներ էն, ինչ եղավ, որ ասեր էն, ինչ ասեց: Անընդհատ ստեղծեր ոչինչ չծնող ու միայն իր դեմ աշխատող սուր իրավիճակներ: Ժիրոն եթե մեռներ պատերազմում, հիմա Հայաստանի Ազգային կամ Արցախի հերոս կլիներ: Ես ուրախ եմ, որ Ժիրոն կա, բայց չէի ուզի ԼՏՊ ի, Չուքասզյանի, Խզմալյանի, Եղիա Ներսեսյանի կողքին կանգնած Ժիրո, կամ Ժիրոյի կողքին կանգնած վերըթվարկյալներ տեսնել:
Բայց որ նա մի քանի կարգ բարձր ա բանակը լափող, բուֆերային գոտի սահմանող ու հանձնող, պետության միջոցներն օֆշորում պահողներից, կասկածից վեր ա:
