Հաղթանակի եռատոն... Դրանք մերն են, բայց շարունակություն են ուզում: Առաջին. Արցախը Հայաստանին միավորելու հետ մեկտեղ պետք է մտածել Սփյուռքը Հայաստանին միավորելու մասին: Եվ այդ հարցում գոնե արտաքին արգելքներ չկան: Դա ավելին է, քան մեծ ու փոքր, բայց անցողիկ ռազմավարական դաշնակցության պատրանք խոստացող պետություններից ակնկալիքները: Մեր միասնությունը Սփյուռքի հետ մեզ ոչ միայն միասնական, այլև ԼԻԱՐԺԵՔ կդարձնի ամեն առումով: Պետք է հաղթահարել միայն ներքին արգելքները:
Երկրորդ. Հաղթանակի ոգին պետք է ամենուր լինի և սահմաններից մեր հաղթանակը պետք է տեղափոխենք երկրի ներսը և այն ամրապնդենք տնտեսության հզորացման, սոցիալական խնդիրների արմատական լուծումներով և արդարության ու արդարամտության հաղթանակներով:
Երրորդ. Երիտասարդներին պետք է հարգել ու վստահել սովորենք: Նրանց չհիշենք միայն հայրենիքը արյամբ վերավաստակելու պահին և նրանց հերոսական կերպարը զգանք միայն պատերազմում: Խաղաղ պայմաններում այսօրվա զինվորին ու ուսանողին պետական պարգևից առավել իրական գնահատանք է պետք` կանխելու հիասթափությունն ու արտագաղթը, հատկապես երիտասարդ ու շնորհալի մարդկանց արտագաղթը: Երիտասարդ ու շնորհալիներին պետք է հանձնել գիտության ղեկավարումը, պետական կառավարման առանցքային օղակները, տնտեսությունը, քաղաքականությունն ու դիվանագիտությունը: Նրանք իրենց բացառիկ առաքինություններով և հային վայել նոր որակով վաստակել են այդ իրավունքը:
Սա էլ կլինի քսանմեկերորդ դարի հայոց եռատոնի հիմքը:
Եթե կուզեք` մեզ նոր ՍԱՐԴԱՐԱՊԱՏ է պետք` հաղթելու մեր միջի մարդուկին, քաջություն է պետք` մեր միջից վանելու դժոխայինը և արժանի լինելու Հայկ Նահապետին: Այդժամ մեր հաղթանակը լիարժեք և վերջնական կլինի:
Շնորհավո՛ր մայիսյան եռատոնով սկսվող ու իմաստավորվող մեր նոր հաղթարշավը:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/tatul.manaseryan.9/posts/1363344943681607?ref=notif¬if_t=close_friend_activity¬if_id=1462743759284616
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
