Ինչևէ. վերադառնանք նրանց, ովքեր գործում են «Բաժանի՛ր, որ տիրես» սկզբունքով. այստեղ ևս մոտեցումներում կան էական տարբերություններ: Որոշ մարդիկ այս հնարքը կիրառում են՝ մեկնաբանելով այն բառացիորեն և տիրելու նպատակով բաժանում կարողություն: Նման մարդիկ առաջնորդվում են շախմատային խաղի կանոններով, որտեղ կամայական խաղաքար ունի իր դերն ու նշանակությունը, ավելին՝ դաշտը պաշտպանված է, երբ խաղաքարերը պաշտպանում են միմյանց. այստեղ կա գոնե կոլեկտիվիզմի տարր: Հաղթանակին էլ հասնում են՝ փոքր խաղաքարեր զոհաբերելով և դիմացինին հավատացնելով, թե դա հենց իր հաղթանակն է, և երբ մրցակիցը, գայթակղված իր ագահությամբ, մտածում է իր հերթական փոքրիկ հաղթանակի մասին, ամբողջ զինանոցով ի ցույց է դնում իրական պատկերը:
Իսկ նրանք, ովքեր տիրելու համար բաժանում են պառակտելու իմաստով, առաջնորդվում են պոկերի խաղի կանոններով՝ երկար սպասելով, մինչև կհավաքվի վաղուց սպասված երանելի 4 տուզը: Այստեղ կոլեկտիվիզմը բացակայում է: Իսկ ահա ամենաանսկզբունքային մարդիկ «Բաժանի՛ր, որ տիրես» սկզբունքը կիրառում են հետևյալ մոտեցմամբ՝ բաժանում են կարողությունը պառակտելու նպատակով. շախմատ և պոկեր միաժամանակ: Նման քայլի դիմում են նրանք, ովքեր ո՛չ շախմատում և ո՛չ էլ պոկերում լուրջ ունակություններ չունեն հաջողության հասնելու համար և բացը լրացնելու նպատակով փորձում են միքսել երկուսն էլ՝ շախմատային քայլերով ձեռքբերելով 4 տուզը: Սակայն վերջիններս մոռանում են մեկ բան՝ 4 տուզը միշտ չէ, որ հաղթող խաղաքարտ է, և հնարավոր է՝ շախմատիստներն իրեն նվիրում են տուզերը՝ իր ուշադրությունից դուրս թողնելով փոքր խաղաքարերը և արդյունքում հենց այդ փոքր խաղաքարերով հավաքում 3-7 միագույն կոմբինացիան (street flash): Իսկ այդքան երկար սպասված 4-րդ տուզը ձեռք բերելուց հետո են միայն նկատում, որ վերջինս հաղթանակ չպարգևեց, ավելին՝ չապահովեց անգամ ոչ ոքին:
Մի՛ զբաղվեք մոլախաղերով, մի՛ փորձեք տիրել և հիշե՛ք. լավագույն ղեկավարը նա է, ով կարողանում է մնալ աննկատ:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/babken.pipoyan/posts/200073440347212
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել