Սա այն դեպքն է, երբ կարելի է հպարտանալ քաղաքական գործչի` հանուն իր երկրի որոշում կայացնելու ունակությամբ: Հասկանալի է, որ նման երևույթներ լինում են զարգացած ժողովրդավարություններում. ԱՄՆ-ի համար սա առաջին դեպքը չի: Մեր նորագույն պատմությունը նաև Ալ Գոռի նմանատիպ վարքագծի և որոշման օրինակն ունի:
«Միշտ կա վաղը». այսպես մտածող քաղաքական գործիչներով է ժողովրդավարությունը զարգանում:
Հուսամ, որ Քերրիներ նաև Հայաստանում կունենաք մի օր:
Իսկ պատմությունը սա է.
“He (John Kerry, 68th Secretary of State) asked Abdullah to put his phone on speaker so that his aides could hear. After flattering Abdullah for his strength and importance in the country, Kerry said, “I will share with you a very personal experience: When I ran for President of the United States, in 2004, against George Bush, in the end, on Election Day, we had problems in the state of Ohio on how the votes were taking place. I even went to court in America to keep polling places open to make sure my people could vote. I knew that even in my country, the United States, where we had hundreds of years of practicing democracy, we still had problems carrying out that election. The next afternoon, I had a meeting with my people, and I told them that I did not think it appropriate of me to take the country through three or four months of not knowing who the President was. So that afternoon in Boston I conceded to the President and talked about the need to bring the country together. . . . One of the main lessons from this is there is a future. There is a tomorrow.”
Several days later, Abdullah Abdullah conceded and joined the Afghan government."
Ամբողջական հոդվածը