Aadmag.am-ը գրում է.
Ավելի սառն ու անտարբեր ենք դարձել։ Ավելի անհաղորդ՝ կողքինի, դիմացինի հոգսին, խնդիրներին։ Բարդ ժամանակներ են։ Առօրյա խնդիրների բեռը շատերիս թույլ չի տալիս վեր կանգնել կենցաղից, լինել ավելի հանդուրժող ու բարյացակամ։
Պատահական չէ, որ աշխարհում հորինել են մի տոն, որը կոչվում է Գրկախառնության միջազգային օր։ Այն սկիզբ է դրվել ԱՄՆ-ում՝ 1986 թվականի հունվարի 21-ին։ Տոնի ավանդույթի համաձայն, այդ օրը կարելի է գրկախառնվել նույնիսկ անծանոթի հետ։ Իմաստն այն է, որ մարդիկ, անկախ տարիքից, սեռից, ռասայից, իրենց հարգանքը հայտնեն դիմացինին՝ որպես իրենց նմանի, առանց հետին մտքերի, պարզ ու շիտակ մարդկային ջերմության դրսեւորմամբ։ Մեզ մոտ այս տոնը գրեթե չի հիշատակվում։
Նախ՝ հայկական չէ, երկրորդ՝ մեր սովորույթները, ավանդույթները թույլ չեն տալիս անծանոթին գրկել։ Անծանոթը՝ անծանոթ, բայց ի՞նչն է խանգարում մի փոքր ավելի ջերմություն ցուցաբերել հարազատի, հարեւանի, ընկերոջ, տարեցների նկատմամբ, ավելի հաճախակի այցելել նրանց, հուսադրող ու լավատեսական խոսքեր ասել միմյանց։ Չէ՞ որ այդ դեպքում ավելի շատ խնդիրներից կձերբազատվենք։
Մասնագետները պնդում են, թե մեզ օրական չորս գրկախառնություն է պետք գոյը պահպանելու, ութ գրկախառնություն՝ նորմալ կենսունակության համար։ Իսկ աճի ու զարգացման համար մեզ անհրաժեշտ է տասներկու գրկախառնություն։ Գրկախառնություններն ունեն թերապեւտիկ ազդեցություն։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
