Եթե այսպես շարունակվի, ապա սահմանադրական բարեփոխումները կանցնեն միմիայն ընտրակեղծիքի միջոցով

Հետևելով այսօր մեկնարկած «Այո և ոչ»-ի առաջին արշավին, դրա շրջանակներում ծավալվող բանավեճերին և ներկա ժողովրդի արձագանքին՝ կարելի է արձանագրել, որ մարդիկ առայժմ առավելապես իներտ են հանրաքվեի հարցում ու նորմալ չեն էլ հասկանում, թե ինչի շուրջ է լինելու հանրաքվեն, և ինչ է այն իրենց համար բերելու, բայց որքան մոոտենա հանրաքվեի օրը, այնքան ավելի շատ են տաքանալու մարդիկ, ու եթե «Այո»-ի ճամբարում ինչ-որ բեկումնային նորարարություն չմոգոնեն, ապա «Ոչ»-ը ջախջախիչ քարոզչական հաղթանակ կտանի, ու միակ տարբերակը հանրաքվեում հաղթելու կմնա մասսայական կեղծիքներին ու ադմինիստրատիվ լծակներին դիմելը։

Իշխանությունները բախվել են բնականոն մի իրավիճակի, երբ պարզապես հուսալքված ու հիասթափված ժողովուրդը նաև կայուն ու խորագույն հակակրանք է զգում մասնավորապես Հանրապետական կուսակցության նկատմամբ, և այն վեր է ածվել իսկական չարիքի ժողովրդի գիտակցության մեջ։ Եվ դրանից շատ հմտորեն օգտվում են «Ոչ»-ի քարոզիչները՝ իրենց ամեն փաստարկ էլ ավելի ամրապնդելով նրանով, որ այն, ինչ իրենց ասածին դեմ է, ուզում են հանրապետականները, իսկ ինչն ուզում են հանրապետականները, ապացուցված վնաս է յուրաքանչյուր հասարակ մարդու համար։ Խնդիրն էլ նրանում է, որ մարդկանց ունեցած փորձը ցույց է տալիս, որ դա ավելի շուտ արդարացի պնդում է, քան զուտ քարոզչական սևացում։

Այսինքն, ստեղծվել է մի իրավիճակ, որ իշխանությունը ստիպված է լինելու հաշվի նստել քաղաքական մեծամասնություն ստեղծելու մեդալի մյուս կողմի հետ։ Ընտրություններում հաղթեցին, ցնցումները հաղթահարեցին այս 3-4 տարիների ընթացքում, բայց միևնույն ժամանակ այդ ընթացքում մարդկանց կյանքը միայն ավելի վատացավ, ու ժողովուրդն էլ, սկսելով մեղավորներ փնտրել, գտավ դրանց ՀՀԿ-ի ներսում։

Ու սա խիստ խոչընդոտելու է սահմանադրական բարեփոխումների անցկացումը։ Ողջ հարցը նրանում է, թե ընտրազանգվածի որ մասին կկարողանան «Ոչ»-ի կողմնակիցները բերել իրենց ճամբար ու անեն դա այնպես, որ մարդն, անկախ ամեն ինչից, քվեարկի Ոչ։ Առայժմ վաղ է վերջնական կանխատեսումներ անել, բայց արդեն այս պահին կարելի է ասել, որ ժողովրդի դժգոհությունն ու իշխանությունների կառուցած թույլ քարոզչական գիծը ստեղծում են ռիսկ, որ մինչև հանրաքվե կարող է ձևավորվել ընդդիմացողների այնպիսի թիվ, որ նույնիսկ ադմինիստրատիվ ռեսուրսն ու ընտրակաշառքը չեն կարողանա բավականացնել...