Օլեգ Տինկովի խորհուրդները

Գրառման առաջին մասը կարող եք կարդալ այստեղ: Թեման ներկայացնում եմ Տինկովի անունից.

Тинькофф – он такой один –Ահա այսպիսի կարգախսով էլ սկսեցի գործունեությունը: Ես այն քիչ մարդկանցից էի, ովքեր ռիսկ արեցին իրենց անունը բրենդ դարձնել, ինչու՞ ռիսկ, որովհետև եթե ձախողվեի, ապա ամբողջ կյանքում այդ անունն ինձ հետ էր լինելու՝ որպես անհաջողակ գործարար: Սակայն եթե վստահ եք, որ շուկայում կարող եք որակ ապահովել, ապա փորձեք ձեր անունը բրենդ դարձնել: Ռուսաստանում սիրում են պատճենահանել, (նույնը կարող եմ ասել Հայաստանում):

Պարզապես խնդրում եմ, մի արեք, պետք է մտածել սեփականը, ինչ-որ նորարար մտքեր մտածեք, կիրառեք: Իմ այդ քայլից հետո շուկան ողողվեց այնպիսի բրենդներով, որոնց վերջին երկու տառերը «фф»-ով էին վերջանում՝ Чайникофф, Пенькофф, Пешкофф և այլն, հիմարություն, ստեղծեք սեփական եսը, այլ ոչ թե պատճենահանեք եղածը: Ձգտեք լինել յուրահատուկ, ստեղծեք, մտածեք, հույսներդ դրեք ձեր զգայարանների վրա, ոչ մեկին մի լսեք:

Ես բոլորին խորհուրդ եմ տալիս, որ ստարտի ժամանակ լավ ուսումնասիրեն ու ընտրեն բրենդի անունը, վերլուծեք, թե ինչպես է հնչում այն տարբեր լեզուներով, կարողանու՞մ են մարդիկ հեշտ արտասանել, հիշվո՞ղ է արդյոք, տարբերվու՞մ է մրցակիցների անուններից: Պատրաստի ոչինչ չկա, ամեն ինչ պետք է մտածել, մտածել ու կրկին մտածել: Հարկավոր է հասկանալ, թե մարդիկ ինչու՞ են գնում A անունով ապրանքը, այլ ոչ թե B, չնայած նրանք ոչնչով իրարից չեն տարբերվում: Եվ վերջապես պետք է սիրել բիզնեսը:

Միշտ նշեք հաջողությունները, եթե ինչ-որ հաղթանակ է լինում, ապա նշելը բարձրացնում է թիմի ոգին: Յուրաքանչյուր մեծ իրադարձություն մենք նշում ենք, օրինակ՝ երբ «Тинькофф Кредитные Системы»-ն թողարկեց միլիոներորդ պլաստիկ քարտը, մենք մեր մենեջերներով մեկնեցինք ամենաթանկ կղզիներից մեկը՝ Նեկերը, և հետաքրքիր ժամանակ անց կացրեցինք Ռիչարդ Բրենսոնի հետ:

Դեռ խինկալի արտադրելու տարիներից ես պարգևատրում էի աշխատակիցներիս, միասին լինում էինք աշխարհի տարբեր ծայրերում՝ Յամայկա, Սիցիլիա, Հավայան կղզիներ և այլն: Այս ամենը մարդկանց կտրում է տխուր առօրյա կյանքից և տալիս է էներգիա: Եվս մեկ անգամ կրկնում եմ, նշեք յուրաքանչյուր իրադարձություն, կլինի առաջին հաճախորդը, առաջին միլիոն աշխատելը, տաս միլիոներորդ հաճախորդը և այլն, կապ չունի առիթը, եթե կան նման դեպքեր, ապա թիմի հետ տոնեք հաղթանակը, նրանք ոգևորվում են:

Ինձ համար գործարարն ու մարզիկը նույն կերպ են ասոցացվում: Ինչու՞: Երբ պրոֆեսիոնալ մարզիկը պատրաստվում է լուրջ մրցույթի, օրինակ՝ Օլիմպիադայի, ապա նրա նվիրումը պարապմունքներին անսահման է: Նա ապրում է լեռներում, չի հանդիպում ոչ մեկին՝ ընտանիքի անդամներին անգամ, որպեսզի ոչ մի տեղեկություն չխանգարի կենտրոնացմանը, կենտրոնացում դեպի հաղթանակ: Եթե նրա ուշադրությունը շեղվում է, ապա նա չի կարողանում կենտրոնանալ հաղթանակի վրա և բնականաբար չի էլ հաղթի: Ուստի բիզնեսի սկզբնական փուլում՝ մանավանդ առաջին մի քանի շաբաթները, մոռացեք կնոջ, ընկերների, ծանոթների մասին, ամբողջությամբ տրվեք նախագծին, նրանով ապրեք ամեն օր: Կարևոր է չհիասթափվել ու անընդհատ գնալ առաջ:

Ամենամեծ սխալը, որ հիմնականում մարդիկ թույլ են տալիս, դա մարդկանց սխալ ընտրությունը: Իմ պրակտիկայում նման դեպքեր շատ են եղել, երբ ես բիզնեսին նայում էի այլ տեսանկյունից, իսկ իմ կողքի մարդիկ՝ մեկ այլ: Այնպես որ ամեն ինչ սկսեք ճիշտ մարդկանց հետ: Ընտրեք ճիշտ մարդկանց և ձեր բիզնեսը կաճի:

Եթե հանդիպում եք կարիերիստների, որ պատրաստ են բոլորին տրորելով հասնել բարձունքի, ապա հեռու պահեք ձեզնից, ձեզ պետք են պրոֆեսիոնալներ, ովքեր բիզնեսը կզարգացնեն: Հիշեք, չկա մի բիզնես, որ սկզբում լուրջ սխալներ թույլ տված լինի ու հաջողության հասնի, ուստի սկզբնական փուլում ամեն քայլ դետալ առ դետալ քննարկեք, որպեսզի հետագայում կորուստները գոնե քիչ լինեն:

Ինձ ամենաշատը մոտիվացնում է փողը, ինչքան շատ է փողը, այնքան ուժեղ է իմ մոտիվացիան: Ամեն առավոտ, երբ բացում են նոթբուքս, առաջինն ուսումնասիրում եմ իմ հաշիվները և դրանց ավելացումը չի կարող մոտիվացիա չլինել: Իհարկե, եթե բիզնեսը միայն կորուստներ է պատճառում, հետաքրքրությունը չկորցնելը բավականին դժվար է, սակայն եթե բիզնեսն առաջին երկու տարին գումար չի բերում, ապա խորհուրդ եմ տալիս ինչ-որ բան փոխել: Եթե առաջին տարում գումար եք անընդհատ կորցնում, ապա նորմալ, իսկ եթե հենց առաջին տարում գումար եք աշխատում, ապա հիանալի է:

Ամենադժվարը սկզբում է, քանի որ ներդրել եք բավականին գումար՝ շինություն, սարքավորումներ, մեքենաներ և այլն ձեռք բերելու համար, իսկ դրանից հետո արդեն լուրջ ներդրումները նվազում են և պետք է մտածել միայն եկամտի մասին: Օրինակ՝ Тинькофф Кредитные Системы բանկում առաջին տարում ներդրեցի 20 մլն դոլար, իսկ երկրորդ տարում կորցրեցի 40 մլն դոլար: Իսկ ահա չորրորդ տարում սկսվեց եկամտաբերությունը և այդ ներդրումներն արդարացրեցին իրենց: Չմոռանաք, խոսքը բանկի մասին է:

Վաճառքն ու մարկետինգը յուրաքանչյուր բիզնեսի շարժիչ ուժն են: Աշխատանքի ընդունեք պրոֆեսիոնալ մենեջերների ու աշխատակիցների, թույլ տվեք, որ մենեջմենթը զբաղվի ընկերությունը ղեկավարելով, իսկ դուք զբաղվեք ռազմավարությամբ, մարկետինգով, վաճառքով, հաճախորդների հետ հանդիպումներով, լավ մարդկանց ներգրավելով: Ինչքան ընկերությունը քիչ է կախված լինում իր հիմնադրից, այսինքն ղեկավարվում է մենեջերների կողմից, այնքան ավելի բարձր գին ունի, քանի որ ներդրողները վստահ են, եթե հիմնադիրը չխառնվի, միևնույնն է ընկերությունն ինչ-որ մեկը կարող է ղեկավարել: Իհարկե այս մոդելն անգլոսաքսոնների մոդելն է, Ռուսաստանում այսպես չեն աշխատում:

Լավ ընդհանուր բիզնեսի մասին ներկայացրեցի կարծիքս, անցնենք բուն գործընթացներին: Կախված ապրանքներից՝ մարժան կարող է լինել 0,5-ից մինչև 300%: Այստեղ ինչ-որ ապրանքի գնագոյացման ֆորմուլա չկա, ամեն ինչ կախված է շուկայից: Սխալ գինը կարող է բերել վախճանի, պետք է ընտրել ճիշտ գին:

Մրցակիցներն էլ երբեմն բացի գնային դեմպինգից, այսինքն գին իջեցնելուց, այլ բան չեն կարողանում առաջարկել: Ես համարում եմ, որ խելացի գործարարը երբեք գնային պայքարի մեջ չի մտնում: Գին իջեցնողը վաղ թե ուշ դուրս է մնում շուկայից, պահեք ձեր գինը, փնտրեք այլ ելք՝ նոր ապրանք, որը մրցակիցները չունեն, նոր շուկա, որտեղ նրանք չկան, բայց մի իջեցրեք գինը: Երբեք մի մտեք գնային պայքարի մեջ, հիմարություն է, եթե տեսնում եք, որ ինչ-որ շուկայում միայն գնային դեմպինգ է, առանց դրա ոչինչ չի լինում, ապա հեռացեք այդ անիմաստ բիզնեսից:

Օրինակ՝ վերցնենք իմ խինկալիի բիզնեսը՝ Дарья-ն: Մեր տնօրենն այսպես էր հաշվում գինը՝ ինքնարժեք, գումարած 20% հարկ, գումարած 30% մարժա և այլն: Ես խորհուրդ տվեցի այլ կերպ: Ես նայում էի իմ գրասենյակի պատուհանից, եթե պահեստի մոտ բեռնատարները շատ էին լինում նշանակում էր պահանջարկը կա: Զանգահարում էի տնօրենին և ասում, որ բարձրացնեն խնիկալիի գինը 10%-ով: Ինձ պատասխանում էին.

_Օլեգ մենք առանց այդ էլ թանկ ենք վաճառում, երկու անգամ թանկ է մրցակիցներից, էլ ի՞նչ ես ուզում:

Ես պնդում էի իմ ասածը: Բարձրացնում էինք: Մի քանի ամիս հետո կրկին նայում էի պատուհանից և բեռնատարները չէին քչանում, ուրեմն կրկին պահանջարկը կա: Նորից զանգահարում էի տնօրենին և ասում, որ 10% էլ գինը բարձրացնեն: Իսկ այդ (ավել) գումարով մենք ակտիվ գովազդում էինք մեր խինկալին: Մարկետինգային 4P-ին ես ակտիվ հետևում էի՝ ապրանքը բարձրորակ էր, գինը բարձր, առկա էր ամենուր և ուղեկցվում էր ուժեղ գովազդով ու PR-ով: Այս ամենից հետո էլ ավելի էի ոգևորվել և որոշեցի կրկնակի թանկացնել գինը: Սակայն նայում էի պատուհանից և նկատում, որ բեռնատարները քչացել են:

Շարունակելի․․․