Այսօր։
Դասն էի վարում ԵԹԿՊ-ում։
Ուժեղ ու սարսափելի ձայն՝ դիմացի կիսակառույց շենքից (բարձրահարկերն արագորեն ուտում են երկինքը) 
Սարսափած փակեցի ականջներս՝ վախենալով վատագույնից.
Անմարդկային ցավի ոռնոց. շինարարական վերելակն էր գահավիժել
Մահ. ճզմված ոտքերով վիրավոր.
Ուշաթափ ուսանողս, որին հետ բերելու համար միայն ինքս հազիվ ուշքս վրաս պահեցի։ 
Ծանր օր
Ուզում եմ երկինքն ազատ լինի բարձրահարկերից
և ուսանողներս անցավ

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել