Ես ոչ միայն համոզված եմ, որ կտեսնեմ Էրգիրն ազատագրված, այլև համոզված եմ, որ կմասնակցեմ Էրգրի ազատագրման գործին

Տարիներ առաջ բոլորս երազել կարող էինք Արցախի հայկական լինելու մասին, երազել կարելի էր, որ Վարդենիսի գյուղերում պինդ-պինդ տեղավորված քոչվորները կկորեն-կգնան, երազանք էր, որ Վեդիի գյուղերում, Մասիս քաղաքում տաքուկ-տաքուկ նստած ազիկները մի օր կգնան, անգամ միշտ մտածում էինք, որ էսպես գնա մի օր, կունենանք Հայաստան առանց հայի... Բայց չէ՜, երազանքը լրիվ ուրիշ բան է, իրականությունը՝ լրիվ ուրիշ բան: Հոգ չէ, որ Արաքսից այն կողմ անգրագետ, անասնապահ քուրդն է առայժմ նստած, կարևորը, որ հիմա ազիկներն են սկսել փախչել այնտեղից: Ես ոչ միայն համոզված եմ, որ կտեսնեմ Էրգիրն ազատագրված, այլև համոզված եմ, որ կմասնակցեմ Էրգրի ազատագրման գործին... Քիչ մնաց...