Իտալիայի Պիզա քաղաքում գտնվող համանուն աշտարակը հայտնի է նաև որպես «Ընկնող աշտարակ»: Այն համարվում է Սանտա Մարիա Ասսունտա տաճարի զանգակատունը: Աշտարակը սկսել է թեքվել դեռ 1173 թվականին՝ շինարարության ընթացքում: Այն, երեք անգամ ընդմիջելով, կառուցել են 200 տարի։ Սկզբում կառուցեցին հիմքն ու առաջին երեք հարկերը։ Հետո պարզվեց, որ աշտարակը թեք է կառուցված, և շինարարությունը դադարեցվեց։ Այն վերսկսվեց 90 տարի անց, և դրան հաջորդող 9 տարիների ընթացքում շինարարները կառուցեցին ևս 3 հարկ։ Այդ ժամանակ աշտարակի թեքությունը կազմեց 90 սմ։ Շինարարությունը կրկին դադարեցվեց։
Եվ միայն մեկ դար անց նորից վերսկսվեց և ավարտին հասցվեց 58 մ բարձրությամբ և արդեն 1,5 մետր թեքությամբ աշտարակի շինարարությունը։ Ընդհանուր առմամբ շինարարությունը ձգվել է 1173–1360 թթ.։ Նախագծի հեղինակն էր Բոնանո Պիզանոն։
Ներսի հաստ ապակու հետևից կարելի է տեսնել աշտարակի «ողնաշարը»։ Այն դատարկ է։ Միայն հակակշիռներ ու ճոպաններ են, որոնք հնարավորինս ուղղում են շինության ողնաշարը և թույլ տալիս դրան «ընկնել»։
Առաջինից մինչև վեցերորդ հարկերը շրջանաձև աստիճաններ են, որոնք տանում են արտաքին պատկերասրահի մուտքի մոտ։ Իսկ վեցից յոթերորդ հարկ տանող աստիճաններն ամենափոքրն ու նեղն են և տանում են դեպի զանգակատուն։
1986 թ.–ին ՅՈՒՆԵՍԿՕ–ն Պիզայի աշտարակը ներառել է համաշխարհային ժառանգության ցանկի մեջ։ 2001 թ.–ի դեկտեմբերի 15–ից` վերանորոգումից հետո, աշտարակը նորից բաց է զբոսաշրջիկների համար։
