Սիրտս փուշ-փուշ ա լինում, որ ժողովրդիս հետ չեմ հերթական պայքարի, բողոքի ալիքի ու ճարահատությունից ըմբոստության ժամանակ

Սիրտս կտոր-կտոր բզկտվում ա, երբ օտար երկրում ապահով ֆռֆռում եմ, իսկ ժողովուրդս, որի մասնիկն եմ ես, քույրս, ծնողներս, ընկերներս, ծանոթ ու անծանոթ հասարակ ու հոգսերից ու դրամի պակասից ճկռած մարդիկ, կոտորվում են թուրքի արյունը ծծած էս համբալների ձեռքից, որ իրանց հայ են կոչում․․․սիրտս փուշ-փուշ ա լինում, որ ձեզ հետ չեմ հերթական պայքարի, բողոքի ալիքի ու անճարահայտության ըմբոստության ժամանակ, թեև բոլոր մասնակցածս հանրահավաքներն ապարդյուն են մնացել; Լացս գալիս ա, բայց պինդ կացեք, չնահանջեք, բան չի մնացել․․․ հաղթելու ենք