Fact.am-ը գրում է.
Պատկերացրեք, այսօր չտեսնված հանգիստ օր էր եւ կարող եք ձեզ թույլ տալ մտնել մոտակա սրճարան ու առանց շտապելու վայելել մեկ բաժակ սուրճ։
- Նկարագրեք սրճարանի մթնոլորտը, դիզայնն ու իրավիճակը։ Ի՞նչ եք տեսնում շուրջը, շատ են արդյո՞ք մարդիկ։
- Սուրճ եք պատվիրել։ Ի՞նչ կանեք, մինչեւ մատուցողն այն կբերի։
- Սուրճը սեղանին է։ Առաջին կումն եք անում։ Ի՞նչ համ ունի։
Թեստի բանալին.
- Սրճարանի նկարագիրն իրականում ձեզ համար կատարյալ աշխատավայրի նկարագիրն է։ Մեկին հարմար է առանձին լինելը, մյուսին՝ երբ ամեն ինչ շուրջը եռում ու շարժվում է։ Ոմանց համար միեւնույնն է՝ ինչ միջավայրում կխմեն սուրճը, կարեւորը՝ այն լավը լինի։ Այս պատասխանը ցույց է տալիս, որ աշխատանքային իրավիճակի հանդեպ պահանջկոտ չեք, կարեւորը՝ այն հետաքրքիր լինի։
- Պատվերին սպասելու ընթացքում ձեր գործողությունները մատնանշում են սթրեսի հիմնական աղբյուրը։ Եթե հետեւում եք հաճախորդներին, ապա շատ եք անհանգստանում ուրիշների՝ ձեր մասին ունեցած կարծիքով, կարդում եք ճաշացանկը կամ մոտերքում որեւէ այլ բան՝ ավելացրեք ձեր ֆիզիկական ակտիվությունը, ձեռքերը ծալած նստել եք՝ ավելացրեք վառոդը՝ ձեր կյանքը չափազանց ձանձրալի է թվում ձեզ, իսկ եթե հետ ընկաք ու սկսեցիք մտածել կամ ծրագրեր կազմել՝ թույլ տվեք գոնե մի փոքր հանգստանալ մտավոր գործունեությունից, դուք ձեզ շատ եք ծանրաբեռնում։
- Սուրճի համը խոսում է ձեր սթրեսի մակարդակի մասին։ Որքան համեղ է սուրճը, այնքան ցածր է սթրեսի մակարդակը, եւ որքան սուրճը վատն է՝ այնքան այն բարձր է։ Եթե սուրճը բավարար քաղցր կամ բավարար տաք կամ սառը չէր, մտածեք՝ չէ՞ որ երազանքի աշխարհում էիք, եւ կարող էիք ավելի հաճելի բան թույլ տալ ձեզ։ Միգուցե կյանքո՞ւմ էլ եք այդպես վարվում՝ արգելափակելով լավ իրադարձություններն ու շեշտելով վատերը՝ ձեզ սթրեսի մեջ գցելով։
Նյութի աղբյուր՝ http://fact.am/archives/70322
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
