Հայերը ոչ միայն մեզ, բոլորին էին խանգարում, իրենք այնքան էին կայացած, որ ցանկացած ուրիշին իրենց կենթարկեին, բայց իրենք ուրիշին չէին ենթարկվի: Մեզ պետք էր մեր բոլոր ծրագրերին «այո» ասող, կամակատար, հպատակ: Թուրքը շատ ձեռնտու էր, թուրքն ինքնուրույն խաղացող չէ, ոչինչ չի կարողանում ստեղծել՝ նույնիսկ բանակ, և բոլոր կռիվներն ուրիշ ժողովուրդներից զորակոչվածների հաշվին է տալիս միայն: Այդ պատճառով էլ արաբական երկրներում ոտքի հանեցինք ազգայնականներին, որ ի շահ մեզ երկիրը մասնատեն: Արաբական երկրների սահմաններն այդպես էլ քանոնով գծված են ու չեն համապատասխանում բնական սահմաններին, դա Մեծ Բրիտանիայի նախագիծն էր, որին զուգահեռ ծրագրվում էր Իսրայելի ստեղծումը: Պատկերացնո՞ւմ եք` հայերը մի փոքրիկ տեղ պետական միավոր ունենան, կտեսնեք՝ ինչպես իրենց գտնված բոլոր տեղերում ինքնուրույն ազգային միավոր են կազմում, և դա շատ վտանգավոր է: Հայի միայն բնաջնջումն է հարցի լուծումը, այդ պատճառով էլ կայսրությունները եկան համոզման, որ հայերը մեզ պետք չեն տարածաշրջանում, և իմ պետությունն էլ դրան նպաստեց»: