Կրճատումներից վախենում ե՞ս։ Մենք կպատմենք՝ ինչպես մնալ աշխատանքի վայրում։
1. Ամենակարևոր բանն այն է, ինչի համար պատասխասխանատու ես։ Դա չի նշանակում ժամը 9-ից մինչև 18-ը լինել աշխատանքի վայրում և վերջ։
Ավելի լավ է մի քիչ ուշ տուն գնաս, օրինակ՝ 18։15-ին, և գործերդ հասցնես ավարտել, քան թե հաջորդ օրը ժամը 9-ին գաս, և տնօրենը հարցնի՝ «Ո՞ւր է աշխատանքը»։
2. Դու պետք է ընկերության ծախսերին քո ծախսերի նման լուրջ վերաբերվես։ Այն մարդն, ով երեք տարվա համար գնել է քաղաքի ամենաթանկ փամփուշտները, դժվար թե տնօրենի մոտ հիացմունք առաջացնի։ Հիացմունք կառաջացնի այն մարդը, ով քեզնից հետո կգա և կառաջարկի դրանք երեք անգամ թանկ գնով վաճառել և միաժամանակ խնայել։
3. Մի ամաչիր տնօրինությանը տեղյակ պահել՝ ինչքան քաղցած մարդկանց ես կերակրում։ Բոլորը, սկսած փոխտնօրենից, ավարտած տնօրենով, պետք է իմանան, որ այդ գումարն է քեզ օգնում ընտանիք պահել։ Տնօրենները նույնպես մարդիկ են և լավ հասկանում են՝ ինչ դրության մեջ կհայտվես, եթե քեզ աշխատանքից ազատեն։
4. Հիմա ամենադժվար առաջադրանքը. անփոխարինելի դառնալ։ Ինչքան շատ աշխատանքի հայտեր են ներկայացվում, և ինչքան քչերն են կարողանում քեզ փոխարինել, այնքան քեզ հեռացնելը դժվար է լինում։
5. Բուլատկովի բանաձևը. «Երբեք ոչինչ մի պահանջիր. նրանք կառաջարկեն...» տնօրենի դեպքում հազվադեպ է գործում։ Հատկապես ֆինանսի հետ կապված խնդրի դեպքում։ Հետևաբար կարող ես հարմար պահ որոնել և աշխատավարձի բարձրացում պահանջել, բայց միայն այս երեք կետերն ամենաքիչը մի տարի օգտագործելուց հետո։ Եվ վերջում՝ նախքան այսպիսի անհամեստ առաջարկություն անելը նախօրոք այլ ընկերություններում ազատ տեղ փնտրիր։
