Սելի Ուոքեր անունով մի հաշմանդամ կին 3 տարի շարունակ գամված էր անվասայլակին։ Նա այդ ժամանակահատվածում անգամ արևի լույս չի տեսել, քանի որ ոտքով աստիճաններն իջնել չէր կարողանում, իսկ անվասայլակը շքամուտքի դռնից դուրս չէր գալիս։ Նա արտաքին աշխարհի մասին պատկերացում էր կազմում իր հարազատների նկարած լուսանկարների ու տարբեր մարդկանցից լսածների շնորհիվ։ Նրա մոտ դեռևս 25 տարեկանում ախտորոշվել էր խրոնիկ լիմֆոստազ հիվանդությունը։ Այս հիվանդության պատճառով բարձր պրոտեինով հեղուկ է կուտակվում մաշկի տակ՝ սովորաբար թևերի ու ոտքերի հատվածում։ Մինչև այս հիվանդությունը նա ակտիվ կենսակերպ էր վարում՝ լողում ծովում, զբոսնում ընկերների հետ։

Sally Walker, pictured with her husband, Stephen, 51, who is her full-time carer. She is confined to her armchair after being diagnosed with chronic lymphoedema - an abnormal collection of high-protein fluid

Հարցազրույցներից մեկի ընթացքում 50–ամյա կինն ասել է.

Ես ուզում եմ հանձնվել։ Ես արդեն կուշտ եմ։ Ապագայում էլ ոչ մի լույս չի շողում։ Ո՞րն է այս ամենի իմաստը։ Ես պարզապես գոյատևում եմ, ոչ թե ապրում։ Ես թակարդված եմ։ Ես վախենում եմ մահանալ՝ աթոռիս գամված։ Այն ամենը, ինչ ես տեսնում եմ, այս 4 պատերն են։

Sally and Stephen on their wedding day in July 1983 The couple pictured together three years ago on the last time she left the house to go to her aunties anniversary party

Տիկին Ուոքերը, ով ապրում է իր ամուսին Սթիվենի ու երկու որդիների հետ, ժամանակն անցկացնում է «Facebook» մտնելով, գրքեր ընթերցելով, հեռուստացույց դիտելով, մի խոսքով՝ նստակյաց զբաղմունքներով։

Sally Walker with her husband Stephen and their two children. She developed the condition after the birth of her first child

The 50-year-old lives, sleeps and eats in the seat and her mobility is so bad she cant even go up the stairs in her two-bedroom council home

Ես պարզապես երազում եմ, որ ի վիճակի լինեմ դուրս գալ, մաշկիս վրա զգամ թարմ օդի ու արևի ճառագայթների հպումը։   

Սելիի մոտ հիվանդության նախանշաններն ի հայտ եկան նրա անդրանիկ որդու ծննդից  հետո։ Այդ ժամանակից ի վեր Սելիի առողջական վիճակը գնալով ավելի ու ավելի էր վատթարանում։ Նա տառապում է նաև ստամոքսի սուր ցավերից, և նրա ոտքերը պատվում են բշտիկներով։ Կնոջ վիճակն այնքան ծանր է, որ նա անգամ քնում է նստած վիճակում։ Անցյալ տարի Սելին ընկավ տան մեջ, ու 8 բուժաշխատողի ջանքեր պահանջվեցին նրան գետնից բարձրացնելու համար։ Լեոնարդ Չեշիրի անվան  բարեգործական ընկերությունը, որը զբաղվում է հաշմանդամների իրավունքների պաշտպանությամբ, փորձում է ամեն կերպ աջակցել Սելիին։ Սելին ու իր ընտանիքի անդամները ցանկանում են տեղափոխվել մեկ այլ բնակարան, որն ավելի հարմար կլինի հաշմանդամ կնոջ համար, սակայն նրանք դրա համար բավականաչափ միջոցներ չունեն։ Նրանք հույսը դրել են կառավարության աջակցության վրա, սակայն մինչ օրս կառավարությունը պատշաճ քայլեր չի ձեռնարկել այս ընտանիքին օգնելու համար։ Ինչ վերաբերում է բարեգործական ընկերությանը, այն պարզապես բավականաչափ միջոցներ չունի, որպեսզի վճարի նոր բնակարանի համար։ Հենց այդ պատճառով էլ կինն իրեն թակարդված է զգում իր իսկ տան մեջ, որից դուրս գալու ոչ մի հնար չկա միջոցների սղության պատճառով։  

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել