Mediamonitor.am-ը գրում է․
Իսկապես յուրահատուկ մի մետաղ, որն ունի հալման շատ ցածր ջերմաստիճան (29,76 ° C կամ 85.57 ° F) և մյուս մետաղների մեծ ներծծվելու հատկություն՝ վերացնելով նրանց մետաղական ցանցը:
1871թ-ին հալիումի գոյությունը առաջին անգամ առաջ է քաշվել Ռուս քիմիկոս Դմիտրի Մենդելեևի կողմից, ով այն անվանել է «էկա-ալյումին» ՝ հիմնվելով պարբերական աղյուսակում դրա զբաղեցրած դիրքի վրա: Նա նաև նշել է տարրի մի քանի հատկանիշներ, որոնք միանգամայն համընկնում են գալիումին բնորոշ հատկություններին, ինչպիսիք են նրա խտությունը, հալեցման ջերմաստիճանը, օքսիդային բնույթը և սոսնձացումը քլորիդի մեջ: Հալիումը սպեկտրալ ճանապարհով հայտնաբերվել է նաև ֆրանսիացի քիմիկոս Փոլ Էմիլ Լեքոք դե Բոիսբաուդրանի կողմից 1875 թվականին սֆալերիտի նմուշի ուսումնասիրության ժամանակ:
Սովորական հալիումը բնության մեջ չի հանդիպում, բայց հեշտ ձեռքբերելի է ձուլման ճանապարհով: Շատ մաքուր հալիում մետաղն ունի փայլուն արծաթագույն երանգ, և նրա ամուր բեկորները նման են ապակու: Հալիումը հեշտությամբ ձուլվում է այլ մետաղների հետ ,և որպես պլուտոնիում-գալիումի խառնուրդ՝ այն փոքր քանակությամբ օգտագործվում է միջուկային ռումբերի պլուտոնիումե միջուկում ՝ օգնելու կայունացնելու պլուտոնիումի բյուրեղյա կառուցվածքը:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
