Asekose.am–ը գրում է.
Արեւելյան Եվրոպայում եւ Կենտրոնական Ասիայում ՄԱԿ-ի ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ի հարցերի համատեղ ծրագրի (ՄԱՁԻԱՀ) բարի կամքի դեսպանի այցը Երեւան` հայկական ԶԼՄ-ներին խանդավառել էր: Պարզվում է` Հայաստանում բոլորը ճանաչում էին Վերա Բրեժնեւային:
Ինքս, օրինակ, նրա բարի կամքի դեսպան նշանակվելու մասին տեղեկացել եմ այցից մեկ օր առաջ: Բրեժնեւային լուսանկարելու պատվեր ստանալով` դիմեցի ինտերնետի օգնությանը ու մտածեցի, որ դժվար աշխատանք է սպասվում ինձ…
Գեղեցիկ կանանց լուսանկարելը միշտ էլ դժվար է: Հատկապես` եթե ինքն էլ գիտի, որ գեղեցիկ է: Բայց սա դեռ դժբախտության կեսն է, չէ՞ որ նրա գեղեցկության մասին գիտեն նաեւ միլիոնավոր երկրպագուները:
«Աստղերին» լուսանկարելու դառը փորձ ունեմ. 90-ականներին ինձ հաջողվեց Յան Գիլանին լուսանկարելու համար նրա դիմահարդարանոց մտնել ճակատամարտելով, իսկ մի անգամ էլ ցուցադրական լքել եմ այն վայրը, որտեղ Շերը լրագրողներին ներկայացավ ավելի քան մեկ ժամ ուշացումով: Այնպես որ` առանձնապես պատրանքներ չունեի:
Գիտեի, որ բարի կամքի դեսպան Վերա Բրեժնեւան Երեւան է հասել ուշ գիշերին` ժամը երկուսի ու երեքի միջակայքում, եւ վստահ էի, որ կուշանա առողջապահության նախարարի հետ վաղ առավոտյան նշանակված հանդիպմանը:
Հավատարիմ իմ մասնագիտական սովորույթին` նախարարությունում էի նշված ժամից 15 րոպե շուտ: Կանգնել էի մուտքի մոտ, անիծում էի անձրեւոտ եղանակը, մեկ էլ հանկարծ մոտեցավ ավտոմեքենան, որից դուրս եկավ Վերա Բրեժնեւան:
Ժամացույցը վկայեց, որ ուղիղ 9.45 է:
Հենց այդ ժամին էլ ինձ կանչել էին նկարահանման: Սա առաջին անակնկալն էր, բայց ամենեւին էլ վերջինը չէր: Պաշտոնական հանդիպումից հետո շտապեցի ՁԻԱՀ-ի կանխարգելման հանրապետական կենտրոն` փորձելով առաջ անցնել բարի կամքի դեսպանի ավտոմեքենայից, որն ընթանում էր առանց ուղեկցող մեքենաների, առանց թիկնապահների, հաղթահարելով խցանումները եւ խոչընդոտները` ինչպես հազարավոր այլ մեքենաներ մեր գերբեռնված քաղաքում:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
