Newmag.am-ը գրում է․
Ցենզուրան և պրոպագանդան երկվորյակ եղբայներ են: Դրանք միշտ միասին են հյուր գնում մարդկանց, միասին են խեղում մարդկանց ճակատագրերը, միասին են խժռում իրենց զոհերի հոգիները: Գրաքննությունն ու քարոզչությունը եղել են, կան ու կլինին այնքան ժամանակ, քանի կան պետությունը, եկեղեցին և կուսակցությունը:
Գրաքննել նշանակում է քաղաքական նկատառումով փոփոխել գեղարվեստական, պատմական կամ լրատվական տեքստը, կրճատել այն, հավելել կամ արգելել: Գրաքննության թիրախում միշտ լրատվությունն է, քանի որ տեղեկությունների անվերահսկելի տեղաշարժը հանգեցնում է գաղափարների տեղաշարժի անվերահսկելիության: Գրաքննությունը լիարժեք ռեալիզացվում է նաև կինոյում, բեմում, նկարչության ու երաժշտության մեջ, ռադիոյում, կայքերում, նամակագրության մեջ, մոդայում, երգերում, հեքիաթներում, առակներում, կենացներում:
Գրաքննությունը պետության սիրած զբաղմունքն է, եկեղեցու գործունեության հիմքը, կուսակցության գերխնդիրը: Ցենզորը միշտ մյուսներից լավ գիտի, թե որ տեղեկությունն է ճիշտ, օգտակար, նպատակահարմար, կարևոր, ուշադրության արժանի, տարածման համար պիտանի, և որը` ոչ: Գրաքննիչ դառնալու համար շատ բան պետք չէ. ընդամենը պետք է լինել պետության պտուտակ, եկեղեցու նվիրյալ, կուսակցության գաղափարախոս, շրջահայաց ֆունկցիոներ, պետք է կրել մուգ կապույտ կոստյում, ունենալ միջին մակարդակի բարձրագույն կրթության վկայական, լինել անդրդվելի, չտրվել զգացմունքներին, ունենալ ղեկավարության հետ չվիճելու ձիրք, բարակ և պիրկ սեղմված շրթունքներ, տարատեսակ սև ցուցակների լիակատար ժողովածու:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
