Հայաստանի Դատարանների միջի «կարգ ու կանոնը», (պետք է գրեի անկարգությունը ու անկանոնությունները) , ոստիկանների ոհմակների առկայությունը, իրար վրա գոռալը ու հայհոյելը, դատավորների իրենք իրենց ապուշի դեղ դրածները, որոնք չեն կարող եվ դատարան կարգի բերեն, եվ լսեն դատը, եվ արդար որոշում կատարեն, (չնայած որ որոշում կատարելը պետք լինի համաքաղաքացիների գործը, ու ոչ թե կաշառված իդիոտների գործը), դարձրել է Հայաստանի դատական պրոցեսը իրոք նողկալի բոլոր այն քաղաքացիների համար, որոնք , համեմատականով շատ ավելի ազնիվ ու կիրթ տվյալներ ունեն, քան իրենց շրջապատող դատարանի պրոցեսը անց կացնողները…Մինչեվ քաղաքակիրթ կարգ ու կանոն չմտնի դատարանների ներսում, որտեղ համաքաղաքացիների երդում վերցրած խումբը արդարադատության գործը կկատարի մեղադրյալի հանդեպ, առանց ոստիկանների օգնության, Հայաստանում ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆ բառը անգամ երազանք կմնա….
