Մի բան աչքովս ընկավ այսօր.
«Ցանկանում եմ դիմել մեր հայ խոհարաներին ու անկեղծ կիսվել մի շատ կարևոր ,անընդդհատ շրջանարվող հարցի շուրջ: ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՄ, ԻՆՁ ՃԻՇՏ ՀԱՍԿԱՆԱԼ ՈՒ ՃՇՄԱՐԻՏ ՁևՈՎ ԸՆԴՈՒՆԵԼ, ՈՐ « շավուրմա» կոչվող կերակուրը՝ դա վերաբերվում է մեր Հայկական « ՂԱՐՍԻ ԽՈՐՈՎԱԾԻՆ»....,ՈՐԸ 785 ԹՎԱԿԱՆԻՆ ՂԱՐՍ ՔԱՂԱՔՈՒՄ, ՄԻ ՀԱՅ ԴԱՐԲՆԻ ԿՈՂՄԻՑ ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՎԱԾ ԿԵՐԱԿՈՒՐ Է ՈՒ ԱՅՆ ՎԵՐՋԻՆԻՍ ԿՈՂՄԻՑ ՊԱՏՐԱՍՏՎԵԼ Է ՝ ՍԵՎ ՈՉԽԱՐԻ ՄՍԻՑ ՈՒ ՆՐԱ ԴՄԱԿԻՑ......և ԱՅՍ ԿԵՐԱԿՈՒՐԸ՝: ՈՉ ՄԻ ԹԱՓԱՌԱԿԱՆ ՑԵՂԵՐԻ ԽՈՀԱՆՈՑԻԲ ՉԻ ՊԱՏԿԱՆՈՒՄ...ԻՆՉՊԵՍ ՆԱև «ՓԱԽԼԱՎԱ» ԹԽՎԱԾՔԸ.....ԲԱՎԱԿԱՆ Է ՄԷՐ ԱԶԳԱՅԻՆ ԿԵՐԱԿՐԱՏԵՍԱԿՆԵՐԸ ՄԵՐ ՉԻՄԱՑՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏՃԱՌՈՎ ՎԵՐԱԳՐԵԼ ԹԱՓԱՌԱԿԱՆ ՑԵՂԵՐԻ ԽՈՀԱՆՈՑԻՆ.....Կարող եմ ՝ մեծ հաճույքով ասածներիս բոլոր բաղադրատոմսերը տալ ձեզ, որ դուք նույնպես համոզվեք երբ ինքներտ կպատրաստեք....Խորին հարգանքներով՝ Մուշեղ Թովմասյան / Հունգարիա /.»
Մուշեղ Թովմասյանի գրածին համամիտ եմ՝ մեկ վերապահումով. ոչ թե «Ղարսի» (սա էլ է թուրքերեն), այլ Կարսի:
Ի տարբերություն շատ այլ հայերի, որոնց ճիշտ բան երբ ասում ես, նրանք սկսում են լեզվին տալ, ապուշավարի հակադրվել կամ էլ տափակավարի հեգնել, ես ցանկացած մարդու ասած ճիշտ և փաստարկված միտքը ընդունում եմ և գոնե ինքս աշխատում եմ իրականացնել: Այսուհետև ոչմի «շաուրմանոց» ոտք չեմ դնի: Միայն այնտեղ, որտեղ գրված է «Կարսի խորոված»: Բոլորին կոչ եմ անում նույնակեպ քայլերով աշխատել վերաձարցնել այդ մեր ավանդական ուտեստի հայկական անվանումը:
Իսկ Երևանի Թումանյան փողոցի և այլուր գտնվող «շաուրմանոցներին» հորդորում եմ իրենց անվանումները փոխեն՝ գրեն Կարսի Խորոված: Հասկացանք, որ բիզնես եք անում՝ բայց հայ մնացեք:
