Շնորհավոր, Արսեն ջան. 
Բոլոր ընկերներս գիտեն, որ իմ ակնկալածը միայն ոսկի մեդալն է, որ Հայաստանի դրոշն ամենաբարձրը լինի ու Հայաստանի հիմնը հնչի, բայց էս արծաթը իմ համար ոսկու արժեք ունի: Հենց մենակ նրա համար, որ պատվանդանի վրա Արսեն Ջուլֆալակյանը տխուր էր բարձրանում, որովհետեւ օլիմպիական չեմպիոնին վայել կամք ուներ ու հավասարի պես կռիվ տվեց. Ցավոք, ոսկի չեղավ: 
Սպասենք մեր փայ ոսկուն, Պատրիկեեւ, քեզ տենամ.

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել