Կարդում ենք Սերգեյ Եսենին

Սերգեյ Եսենինն ինձ համար ռուս բանաստեղծներից ամենասիրելին է : Նրա ցանկացած բանաստեղծություն կարելի է պատկերացնել ու վերապրել : Կյանքում բավականին կնամոլ լինելով՝ կարողանում էր ամեն մի սիրախաղից գեղեցիկ ու  արժեքավոր բանաստեղծություն ծնել : Նրա ամեն բանաստեղծության մեջ իրենից մի մասնիկ ու կտոր կա :
Ուզում եմ ձեզ ներկայացնել Եսենինի ՝ իմ ամենասիրելի բանաստեղծությունները : Կարդացեք, ծանոթացեք : Զգացեք, թե ինչ գեղեցիկ է գրում, ինչ լավ է ընտրված ամեն բառն ու  բառախաղը : 
Եսենինի  կյանքին ավելի լավ ծանոթանալու համար կարող եք դիտել  ԱՅՍ  ֆիլմը, որտեղ Եսենինին մարմնավորել է իմ  շատ սիրելի դերասան Սերգեյ Բեզռուկովը :
Դե ինչ, ձեզ եմ ներկայացնում իմ ամենասիրելի բանաստեղծությունները.

***
Заметался пожар голубой,
Позабылись родимые дали.
В первый раз я запел про любовь,
В первый раз отрекаюсь скандалить.

Был я весь - как запущенный сад,
Был на женщин и зелие падкий.
Разонравилось пить и плясать
И терять свою жизнь без оглядки.

Мне бы только смотреть на тебя,
Видеть глаз злато-карий омут,
И чтоб, прошлое не любя,
Ты уйти не смогла к другому.

Поступь нежная, легкий стан,
Если б знала ты сердцем упорным,
Как умеет любить хулиган,
Как умеет он быть покорным.

Я б навеки забыл кабаки
И стихи бы писать забросил.
Только б тонко касаться руки
И волос твоих цветом в осень.

Я б навеки пошел за тобой
Хоть в свои, хоть в чужие дали...
В первый раз я запел про любовь,
В первый раз отрекаюсь скандалить. 

Շարունակությունն` այստեղ