Հայաստանի քաղաքակրթության վիճակը ավելի քան տխուր է

ՕԳՆՈՒԹՅՈՒՆ ԽՆԴՐԵԼՈՒ ԿԱՄ ՊԱՀԱՆՋԵԼՈՒ ՔԱՂԱՔԱԿՐԹՈՒԹՅՈՒՆԸ

Հայի համար ամենադժվար գործը, օգնություն խնդրելն է...որով իր բնավորությամբ հայը հպարտ է ու ըմբոստ, նա կարող է պահանջել, սակայն խնդերլը իր բնազդի մեջ չի մտնում... երեվի պետք է փոխենք մենք մեզ, համեստանանք ու հասկանանք որ ոչ ոք մեզ ոչինչ պարտք չի, այն ինչ որ ՄԱՐԴ ԱՆՈՒՄ Է ՄԱՐԴՈՒ ՀԱՄԱՐ, իր բարի սրտի ու կամեցողությունից է բխում, այլ ոչ թե պարտականությունից...ամեն մարդ պարտական է միայն ինքն իրեն, քանզի մարդուս ամենամեծ հարստությունի իր ԱԶՆՎՈՒԹՅՈՒՆՆ Է , ԻՐ ԷՈՒԹՅՈՒՆԸ. ՈՒ ԻՆՉՊԵՍ ԳԻՏԵՆՔ ՀԱՅԻ ԹԱՍԻԲԸ......իսկ հանրությանը ու շրջապատին օգնելով նա իր ՄԱՐԴԱՍԻՐԱԿԱՆ ՊԱՐՏՔՆ ԿԱՄԱՎՈՐ ԿԱՏԱՐՈՒՄ իր սեփական խղճի ու հոգու համար...

Հայերս պետք է քիչ ֆինանսական օգնություն պահանջենք ու քիչ ֆինանսական օգնություն խնդրենք...պետք է ինքներս մեր ֆինանսական հարցերը կարողանանք լուծել...որպիսզի իրոք պահպահնենք ՄԵՐ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ..

Սակայն որեվե բնավորություն դարձած բացասական հայեցի կուլտուրա փոխելու համար, պետք է նախ դաստիրակել ծնողներին, որպիսզի նրանց զավակները ստանան նրանցից քաղաքակրթություն, ու անշուշտ, քաղաքակիրթ դաստիրակություն պետք է դասավանդվի ու օրինակ ծառայի մանկամսուր, մանկապարտեզ, դրպրոց, համալսարանների դաստիրակները, էվ շրջապատը....իսկ ամենակարեվորը, իշխանավոր ու ներկայացուցիչ խավը պետք է քաղաքակրթություն ունենա որպիսզի օրինակ ծառայի ժողովրդին....

Այսօր Հայաստանի քաղաքակրթության վիճակը ավելի քան տխուր է, իշխանություններից բռնած ամենուր...