Ես մինչև 11 տարեկան չեմ կարողացել քայլել: Ինձ բուժող բժիշկն ասաց ծնողներիս, որ ապարդյուն ժամանակ են վատնում, և միայն հրաշքը կարող է օգնել, բայց ցավոք, հրաշքներ չեն լինում… Ես, ցավոք, շատ լավ էի գիտակցում դժվարությունները, որոնք պարբերական և շարունակական էին լինելու իմ կյանքում, հարցեր, որոնք ինձ հանգիստ չէին տալիս` մի՞թե իմ ողջ կյանքում ծնողներս են ինձ խնամելու, մի՞թե չեմ կարողանալու ինքնուրույն զբոսանքի գնալ և անգամ` սափրվել ինքնուրույն:
Այժմ 21 տարեկան եմ և, փառք Աստծո, կարողանում եմ քայլել, իսկ նրանք, ովքեր պնդում էին, որ իմ ախտորոշմամբ քայլելն ուղղակի անհնար է, հիմա զարմանում են, երբ ես պարզապես շշնջում եմ` բա ես հիմա ի՞նչ եմ անում… Այո’, հրաշքներ լինում են: Այսօր ես ունեմ իմ կյանքը և հստակ գիտակցում եմ իմ ներկան ու պատկերացնում իմ ապագան: 2008թ. հուլիսի 3-ից արդեն պաշտոնապես հանդիսանում եմ «ԷԽՈ» հաշմանդամ երեխաներին և երիտասարդներին աջակցող հասարակական կազմակերպության նախագահը: Իմ թիմի գերագույն նպատակն է եղել և մնում՝ աջակցել հաշմանդամ երեխաներին և երիտասարդներին և հոգեպես հենարան դառնալ նրանց ծնողներին, իրականացնել այնպիսի բազմաբնույթ ծրագրեր՝ առողջապահական, կրթական, մշակութային, սոցիալական, զբաղվածության հիմնախնդիրների լուծմանն ուղղված բազում ծրագրեր, որոնց շնորհիվ հաշմանդամ երեխաներն ու երիտասարդները կհաղթահարեն հասարակությունից մեկուսացված լինելու զգացողությունը, կինտեգրվեն ռեալ հասարակական կյանքին: Ինչպես նաև ուշադրություն ենք դարձնում այն հանգամանքին, որ յուրաքանչյուր հաշմանդամ անձ ստանա մեր կողմից յուրահատուկ մոտեցում, որն էլ նպաստւմ է մեր ծրագրերի փոփոխմանն ու ընդլայնմանը:
Ընդունի’ր քեզ ինչպես կաս, Աստված քեզ այդպես է ստեղծել: Մտքովդ անգամ չանցկացնես ծնողներիդ մեղադրել, ոչ մեկն էլ մեղավոր չէ… Չփորձես մտածել թե դու սխալմունք ես, ո’չ դու ամենևին էլ սխալմունք չես: Գիտեմ, շատ դժվար օրեր ես ունեցել, բայց մոռացի’ր, դրանք քեզ պետք չեն, մի’ վախեցիր, փորձի’ր հստակ քայլերով առաջ գնալ ու միայն առաջ: Փորձի’ր, դու կարող ես, քիչ մտածիր ու մի’ մտահոգվիր: Ավելորդ մտքեր պետք չեն, դրանք լավ բանի չեն բերում: Մտածի’ր ապագայիդ մասին, երբեք մի’ մեղադրիր քեզ, իսկ ուրիշներին` առավել ևս պետք չէ մեղադրել: Լսի’ր սրտիդ, լսի’ր քո ներքին ձայնն ինչ է ասում, լսի’ր ինքդ քեզ, միայն քեզ: Ուզում ես լինել երջանի՞կ, ուրեմն սկսի’ր: Ապրել է պետք, այլ ոչ թե գոյատևել: Դու կարող ես ողջ աշխարհին ասել, որ դու էլ ես անհատ, դու էլ ունես հարգանքի և սիրո կարիք: Մի’ կարծիր, թե դա անհնար է, և պատճառներ մի’ փնտրիր: Դու կարող ես, ես դրանում վստահ եմ` ելնելով իմ իսկ փորձից, միայն ցանկացիր և, կարևորը, սկսի’ր: Մաղթում եմ քեզ հաջողություն…
