Եղել են, կան ու միշտ կլինեն մեր այն թշնամիները /դրսի, թե մեր ներսի/, ովքեր խնդիր ունեն մեզ անմիաբանության մեջ մեղադրելով՝ թուլացնել, ավելին՝ ոչնչացնել մեր բնածին դիմադրողականությունն ու լուծել ներքինների համար ,,ստամոքսի,, դրսինների համար՝ մեր պատմական՝ էթնիկական տարածքը ,,սեփականելու,, խնդիրը: Բայց դրա դեմ ԱԶԳԸ միշտ կանգնել է: Կանգնել է բազումներից մեկը՝ Հայկը /որ ազգի Նահապետ կկոչվի պատմիչ Խորենացու կողմից/, կանգնել են Արամ, Մենուա, Արգիշտի Արարատյան տիրակալ-թագավորները, կանգնել են Երվանդյաններն ու Արտաշեսյանները, Հայ Արշակունիները, որ տիրում էին և Հայաստանին, և Պարսկաստանին /ասել է որ ոչ թե Տրդատը Պարսկաստանից եկավ, այլ նրա նախորդներն էին Պարսկաստանի տիրակալներ դարձել/, կանգնել են Բագրատունի տիրակալ-թագավորները, Զաքարյան տիրակալ-թագավորները, կանգնել են ի սկզբանե հայերով բնակեցված Կիլիկիայում Կիլիկյան Հայաստան ստեղծած տիրակալ-թագավորները, կանգնել են տասնիներոդ դարի կեսերից ազգային ազատագրական պայքար սկսած ազգի սերուցքը՝ ԱԶԳԻ ՍԵՐՈՒՑՔԸ, որ այս ալբոմի իմաստն է:
Ես խոսում եմ ՀԱՅ ԱԶԳԻ ԴԻՄԱԴՐՈՂԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ մասին:
Ես խոսում եմ ազգայնական-պահպանողական ԴԻՄԱԴՐՈՂԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ մասին: Ինձ, որ քաղաքական պայքարի ասպարեզ եմ մտել անցած դարի վաթսունական թվականներին ու կարողացել եմ հասնել երազանքիս՝ ԱՆԿԱԽ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ստեղծմանը՝ դառնալով նաև նրա զինվորը, գերագույնը եղել, կա և կլինի ԱԶԳԻ ՍԵՐՈՒՑՔԻ պաշտամունքը և ՄՇՏԱԳՈ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ:
Ինձ համար չգո անձեր են սորոսների գարշապարը լիզող տրանս/աշխարհա/քաղաքացիները, բոլոր տեսակի ու գույնի բազմազանները... Սրանք օտարի աղբակուտի կենվորներ են միայն ու իրենց ապրած ժամանակում անգամ գոյություն չունեցողներ:
ԱԶԳՍ միշտ հարատևելու է իր այս ՍԵՐՈՒՑՔՈՎ...
