Նայում եմ, թե ինչի է վերածվել ժամանակին օրինակելի քաղաք համարվող Լենինականը, սիրտս մղկտում է: Երբ այս մտորումներիս մասին կիսվեցի գյումրեցի մի ծերունու հետ, ահա թե ինչ ասեց նա. «Հարցը մենակ Վարդանիկի գերդաստանի մեջ չէ, մի բարի քյալ էմ էլ Սամվելը չէ…»: Գյումրեցու այս խոսքերը իսկապես նոր մտորումների տեղիք տվին:
Եթե մենք հիմք ենք ընդունում վերոհիշյալ գյումրեցու ասածը, ապա ստացվում է, որ մենք՝ երևանցիներս, միայն մեդալի մի կողմն ենք նայում:
Հ.Գ Փաստորեն այս բովանդակալից քաղաքը լուրջ հիվանդ է, նրան անհապաղ ապաքինվել է պետք: Նրան նոր շունչ է պետք հաղորդել:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել