Շանթ Հարությունյանի ու նրա ընկերների գործողությունների ժամանակ ոչ մեկը չմահացավ, ու մարդիկ դուրս էին եկել փողոց, որովհետև չէին ուզում արտագաղթել ու սրիկաներին թողնել պապերից ժառանգած հողը, այս մարդկանց մեղադրանք են առաջադրել խուլիգանության և քաղաքացիական համազգեստով ոստիկանին, որի վրա չի եղել տարբերակիչ նշան, ծեծելու մեջ: Լիսկայի գործողությունների ժամանակ ունեցանք մեկ անմեղ զոհ, վիրավորված հրամանատար, ծանր բարոյա-հոգեբանական վիճակ ոչ միայն Գորիսում, այլև ամբողջ ՀՀ-ում: Բայց արի ու տես, որ երկու ամիս անց, մարդիկ գնում են ծայրահեղ միջոցի՝ հացադուլի, որ գոնե կարողանան տեսակցել հարազատների հետ, իսկ Լիսկայի անառակ որդին երկու ամիս հետո զվռնում է Փարիզի փողոցներում: Սա հանրապետությո՞ւն է, թե բռնապետություն, արա՛...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել