Ինչքան եմ հոգնել մեծամիտ ու դատարկ մարդկանցից.. Ախր մի քիչ համեստ, բարի ու բաց սիրտ դժվար է լինել.. Ցավում եմ, բայց քանի գնում հիաստափվում եմ շատ շատերից.. Բոլորս էլ մեկ տեղից ենք եկել ու նույն տեղ ենք գնալու, իսկ հետներս ցավոք ոչ մի բան չենք կարող տանել: Խորը մտածեք քայլեր անելուց առաջ ու իմացեք, որ դիմացներդ կանգնածնել է մարդ, եթե նույնիսկ կյանքում ինչ որ բան ստեղծել եք ավելին քան այդ մարդը դա չի նշանակում որ ինչ որ չափով բարձ ես դասվում: Ինչ գիտես այդ անձը ինչեր է արել, որ դու 100 տարի էլ տանջվես, չես կարա անես: Իսկական բարձր ու վեհ մարդը, երբեք իրեն թույլ չի տա ցուցաբերել գոռոզություն ու մեծամտություն: Իսկ հիմա խորը նստիր մտածիր թե ով ես դու և ուր ես գնում, գուցե կհասկանաս շատ բան: (Ավելորդ հարցերից խուսափելու համար ասեմ, որ հարցը ինձ չի վերաբերվում, այլ կողքից տեսնում եմ իմ կոլեգաների, շրջապատի վերաբերմունքը ուրիշ անձանց հանդեպ: Զարմանում եմ, ինչպես կարելի է ասել. "Դե հասարակ մարդիք էին հավաքվածները մենք այդտեղ ինչ գործ ունեինք, ամոթա" ու էլի նման ցացրակարգ արտահայտույթյուններ): Լուրջ ես թքած ունեմ նման մարդկանց վրա, ուղղակի ինձնից հեռու խաղացեք, քանզի ես նման բաներ չեմ ներում: