Շուրջ ամեն ինչ մութ էր ,սակայն հեռվում զգում Էի նրա լարված մատները ,որը առհելի ցանկությամբ ուզումեին գրկել ինձ,զգում էի նրա հաստ շուրթերը ,որը նույնպես առհելի ցանկությամբ ուզում էին շուրթերիս հպվել,զգում էի նրա լարված ուդողացող մարմինը ,որն ուզում էի գրկել, դնեի ծնկներիս ու մեղմ ապրեի նրան ,նա լարված էր ,դողում էր ,ինքն էլ չգիտեր թե ինչ էր զգում............-գինի կխմե՞ս նա լռում էր ,մազերը հետ տանելով տեսա նրա աչքերը, ու այտերը կարմրած-լարվու՞մ ես դարձյալ լռում էր ,սակայն գլուխը թեթևակի շարժեց և դողացող շուրթերով կրքոտ ելևենջններով սկսեց խոսել, կամանց ու նուրբ -այո կխմեմ , կմոտեցնե՞ս գինուն շիշը մոտեցրերցի նրա շուրթերին ,նա կես կում արեց,չդիմանալով նրա հաստ շուրթերին մի կում համբուրեցի նրան,շոյելով այտերը ,ձեռքերս տանելով նրա մազերի մեջ սկսկեցի գլուխը մեղմորեն շոյել ,նա կարծես հանգստանում էր ,նրա լարված ու դողացող մատները սկսկեցին փոքր ինչ տաքանալ ,հետո մեղմորեն իջա կրծքերին ,նրա մարմնական բույրը էլ ավելի էր գերում ինձ ,ինձ մոտել սկսեց դողալ ձեռքերս ,բայց առհելի ցանկությունից ,առհելի տենչանքից ,սկսկեցի տնքալ ,ապա ձեռքերս մոտեցնելով նրա ազդրերին սկսեցի մեղմորեն շոյել ոտքերի արանքը ,ցավ չպատաճառելով նրան ,նա մի կերպ ձեռքը մոտեցրերց իմ ծոծրակին ,ու սկսկեց նրբորեն շոյել ,հանգստացնելով ինձ ,սակայն դողում էինք ....-նորից կխմե՞ս, ու նորից գլուխը շարժելով պատասխանեց-այո այս անգամ մի քանի կում արեց ,հետո լպստելով գինու բերանը ,այն մոտեցրեց շուրթերիս ,հետո չթողնելով ,որ գինի միջև վերջ ըմպեմ, սկսկեց շուրթերս նրբորեն կծել ,լեզվով թաթախել շուրթերիս մնացած կիսատ գինու կաթիլնները.......-նորից տո՛ւր գինի նորից խմեց ,այս անգամ մեծ կումերով,ապա իջավ ներքև սկսկեց համբուրել կրծքավանդակս ,ու ամբողջ մարմինս,պարգևելով ինձ երբևէ ամենա գեղեցիկ ԹՈՒԼՈՒԹՅՈՒՆԸ ....
Աչքերս փակել էի ,կիրքը ամբողջովին գրկել էր ինձ ,նրա լեզվի մեղմ նրբությունը թուլացնում էր մարմնիս յուրաքանչյուր անկյունը ,նրա հաստ շուրթերի չորացած անկյունները մեղմորեն ծակծկում էին մարմինս ,բայց նրբորեն ինձ գերում էր նա ...նրան դրեցի գիրկս ,զգացի փոքր ինչ ցավաց-ցավու՞մ է -չէ սկսկեցի ավելի խորացնել հարբերությունը ,ազդրերը լայնացրեցի ,ու զգացի էլ ավելի սկսկեց տնքալ ու քրտնել ,բուրավետ շուրթերից քամում էի շուրթերին մնացած գինին .հետո շուրթերս մոտեցրերցի կրծքերին ու սկսկեցի լեզվով թուլացնել դրանք,լարված էր ,բայց զգում էի թե որքան հաճելի էր դա նրա համար ,սկսկեցի մեղմորեն շարժել նրան գրկումս ....-ցավու՞մ է :Շուրջ ամեն ինչ մութ էր,սակայն հեռվում զգում էի նրա լարված մատները ,որը առհելի ցանկությամբ ուզում էին գրկել ինձ, զգում էի նրա հաստ շուրթ...Ու ես նորից դարձա քո խաղալիքը.... Լինեիր կողքիս,համբուրեիր քո մեղմ շուրթերով վիզս ,.շուրթերս ,մարմնիս վրա մնացած ամեն մի կարոտը մեղմ...Ինչ որ կա իմ ներսում ,ատում ես,ինչ որ կա հոգուս մեջ թվում էթե իմը չէ ,բայց իրականում իմեսն է,որից ուզում եմ անվերջ փախչել ,լքել ինք...Քո շուրթերին ասելիք ունեմ.......Նվագում է հոգիս, մեղմ իրար տալիս մոլորված մեղեդիներս անքուն, գիշերվա գրկում արտացոլում քնքուշմենակություն, լռություն է անվերջ նվա...Ուղեկցիր դուրս ,ուզում եմծխել...........Դու անբնական ես ,անմարմին,դու ոչ ոքի նման չես ,դու հոգիես ,բայց անհոգի,դու շունչ եսբայց անօդ ,դու խեղդում ես,շնչահեղձ անում ,ա...Անխոս Համբույր... 18+Անխոս Համբույր... Միթեթևություն է հոսում ,քո նմանությամբ մի ինչ որ կիրք երակներումս եռում է ,մեկխենթի նման ավերում հոգիս,մեկ լռեցն...Սիրել թ՞ե չսիրել ՔԵԶ.....Լռություն ,սուսսսսսսս՜ս,պատերս քնել են ,ամայությունուր գլուխս դրել եմ մենակությանուսերին, ու ԾԽՈՒՄ ԵՄ .......Լռություն ,սուսսսս...Քո մերկ մարմնի տակ կա փակված մի կիրք.: ՆԱ ԵՎ ԳԻՆԻՆ........այո-դադարեն՞ք-ո՛չ շարոնակիրհրամայական ու տնքացող ձայնով ինքը սկսկեց շարժվել գրկումս,նորից թուլացնելով ինձ ,շուրթերը մոտեցրեց շուրթերիս ու համբուրելով սկսկեցինք ՏՆՔԱԼ ...լուռ էր ամեն ինչ ,նա իմ գրկում էր ,ոչինչ ինձ չէր խանգարում տիրել նրան ,նրա ամեն մի հատվածը իմներ ,հոգին ,շուրթերը,ոտքերը,կրծքերն ու մատները ,ոչինչ ինձ չեր խանգարում նրան վայելել...սառն էր սենյակի օդը ,սկսեց գրկել ինձ ,շուրթերը մոտեցնելով ծոծրակիս սսկեց նորից համբուրել ,շարունակում էի տիրել նրան,ցավում էր զգում եմ ,բայց նա մեղմ ու նուրբ տնքում էր ,ականջներս նրա տնքոցի էլ ավելի էր սկսում գռգռվել ,սկսեցի ավելիուշգին հրել նրա իմ գրկում ,տանելով առաջ բերելով հետ ,նրանով ես ապրում էի ,չորացելեր կոկորդը....-գինի կտա՛սայս անգամ ես ինքս խմեցրեցի գինի ,մի փոքր այն թափելով կրծքերին ,սկսկեցի հետո նրա կրծքերից խմել գինի ,լեզվովթաթախելով նրա կծքերը ,ապա նրա վիզը կամանց -կամանց սկսկեցի համբուրել ,հետո մեջքը ,ու հետո ականջները,շարունակվում էր լուռ ու համար գիշերը..................
ավարտվեծ հարաբերությունը,նա դեռ դողում էր ,այս անգամ պատուհանից ներս թափանցող քամուց կուչ եկավ ու նրբորեն քնեց,ես դեռ չհագեցած նրա նրբությունից գրկեցի նրան ,ձեռքերով նրա կուչ եկած մարմինը գրկելով սկսեցի տաքացնել նրան ,աչքերըհամբուրեցի ,նա նուրբ ժպտալով քնեց ,ես դեռ շոյում էի նրան ,նրա մեջքը ,ոտքերը ,ազդրերը ,չէի կարողնումմ քնել ,ցանակնումէի միջև հավերժություն նրան տիրել .........լուսաբաց էր գրեթե, նա մեղմ քնից արթնացավ ու նրբորեն հագնվեց, էլ ավելի գերելով ինձ ,շորերը մեղմորեն հագնվում ուծածկում էի նրա կրծքերը ,նրա կրծքալը էլ ավելի էր սեղմում նրա նուրբ ու մեծ կրծքերը ,որն ինձ ավելի էր գրգռում ,մազերը մեղմհետ տանելով շրթներկը քսեց շուրթերին ,հայելու միջից ժպտալով ինձ ասաց........-գեղեցիկ գիշեր էր,լուռ ու միձայն.... ժպտացի ,նա հագեցած էր-գրկեմու նա գրկեց ինձ ,Լռեց ամեն ինչ ,ձեռքերս դանդաղ իջեցրեցի նրա ուսերից ,հենցվեցի պատին ու լուռ ժպտացի ,նրան դարձյալգրկելուս ցանկությունը սպանում էր ինձ ,սակայն երբ դուռը փակվեց ,իջա կամանց պատի անկյունում ու նստեցի ,դողում էրմարմինս ,ձեռքերս ,դողում էր հոգիս ,սիրտս արագ էր աշխատում ,մեծ էր ցանկությունը վազել ու բացել դուռը ,ամբողջ ուժովնրա ետևից ԳՈՌԱԼ ` չեմ ուզում ԿՈՐՑՆԵԼ քեզ ,բայց ինչպես մնացած գիշերները նորից հասկացա ,որ ոչ ոք ,ՈՉ ոքի չիպատկանում ............մի կերպ դողացող ձեռքերով անջատեցի սենյակի լույսը ,ու կամանց մոտեցա դատարկ անկողնուն,նրա բարձին մնացել էր նրամազերի բույրը ,որն ինձ ավելի ու ավելի էր ստիպում կարոտել նրան ,գլուխս դրեցի բարձին,մի պահ տվաց թե նրա կրծքերին եմդրել ,աչքերս փակեցի ու ներքուստ պատկերացրեցի նրա ներկայությունը ,ոտքերս իրար գրկելով փատատվեցի ինքս ինձ, ուաչքերս փակեցի,լուսաբացը մենությունը ավելի էր ընդգծում ,լուռ շշուկնները ,սպասումը էլ ավելի էին ինձ սկսկում սպանել,առավոտ էի ամբողջ ուժով ցանկանում ,սակայն գիշերս հավերժ էր տևում ,չէի կարողանում քնել ,փակել աչքերս ,ոչինչ չէիկարողանում անել ,կարծես նրա բացակայությունը ինձանից խլելեր իմ բոլոր ԿԱՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ,չէի լսում ,չէի զգում ,չէիցավ ,ու աչքերս անվերջ լցնումեմ ,ու քիչ -քիչ մոռանում ամենբան : Քո մերկ մարմնի տակ կափակված մի...Եվ անգամ դու,տարբեր եսուրիշ... 18+Ուզում եմ խոսել, լսի՛ր դու ինձ,շատ բան չասեմ, կասեմ երկուբառ `ես սիրում եմ քեզ,չ՛ե ոչհոգով, ոչ սրտով ոչ հենց այնպես, սիրելիս սիրում...Ես քեզ սիրում եմ ոչ թե անտեղիու կամավոր,այլ սիրում եմ,սիրում եմ հենց սիրով ........Մի լուռ ցանկություն ,ա՜խսիրելիս ,այդ ցանկության մեջ կակարոտ մի սեր,որ միշտ է ոռնում,ու գոռում `ես քեզ սպասում եմ ...... Մի լուռ կարոտ...Գրկի՛ր հոգիս ,գիտե՛մ մրսում է շունչդ ,գրկի՛րպատռված կյանքս ,գրկի՛ր ու շոյիր կորած երազս: ,ամբողջ հոգով տենչում էի ՄԻԱՅՆ Նրան..............Իսկ ինչո՞ւ է կյանքում մեր անկեղծ ժպիտը կախված այն մարդու ներկայությունից ում մենք սիրում ենք,ինչո՞ւ է միայն նրաներկայություն է մեզ ստիպում ապրել ,իսկ գուցե պատասխանը հենց ՍԵՐՆ Է ,իսկ ին՞չ է սերը ,եթե ոչ ավելին քան ՑԱՎԸ ,իսկինչու սերը բացի ցավից ու տանջանքից մեզ հաճելիորեն չի ապրեցնում ,իսկ միգուցե դա նրանից է որ միայն մեկն է սիրում ,իսկգուցե նրանից է որ, ոչ թե դա սեր է այլ ԿԱՊՎԱԾՈՒԹՅՈՒՆ .ինչ սեր ընդամենը 18 տարեկան ,մի՞թե կարող է դա սեր կոչվել ,դագուցե և համակրանք է ,կամ հոգատարության կարիք ,իսկ միգուցե չգիտեմ ոչինչ........ես սիրու՞մ եմ սիրում եմ նրա՞ն ,ախր ընդամենը 18 օր է ինչ նա ինձ հետ է ,միթե միայն հիմա եմ հասկանում որ նա ինձ պետք է.....նա հեռացավ երկրից ,վերջին անգամ գիշերը պարգևելով այն ամենը ինչը ստիպում էր ինձ վայելել կյանքը առանձ պայքարելու,նրա ու իմ յուրաքանչյուր գիշեր տարբեր էր ,մեկը մեկից գեղեցիկ ու յուրահատուկ......գիշերային տանջանքից հետո բացվեց սառը առավոտը ,պատուհանների արանքից երևում էր արևի թաց շողերը ,որոնքանցանկալիորեն նորից քեզ ստիպում էին հասկանալ,որ առավոտդ մենակ է արթնացել ,որ առավոտը ոչ թե տաք համբյուրից եսարթնացել,այլ անտանելի կարոտից ու ՍՊԱՍՈՒՄԻՑ .արագորեն մոտեցա դռանը բայց այն ոնց կար այդպես էր մնացել գիշերվանից հետո ,կիսաբաց ,հենցեվի դռանը ,լուռ նայելովդիմացիս հայելին ,նրան պատկերացնում էի կողքիս, սրտիս կողքին ,պատկերացնում էի նրանք գուրգուրաննքնները ,նրա տաքձեռքերը ,նրա մեղմ ու նուրբ քայլերը ,նրա մատները հոգնած գլխիս ,բայց դա ընդամենը պատկերացում էր................սառը քամի էր դրսում ,աշնանային օրը էր ,անձրևը մեղմ իջնում էր ցած ,գլորվելով աչքերիս ու թարթինչններիս ձեռքերսգրպանումս քայլում էի փողոցներով,սպասելով թե `մի անկյունից նորից նա դուրս կգա մեղմ ձայնով կասի `բարև, ու հետո կգրկի ամանչելով,մի կերպ կհամբուրի այտս.....ցավում էր ինչ որ մի բան ,Ինչ որ մի բան ստիպում է դադրել երազել ,ստիպում է դադարել սիրել ,տեսնել ,գիտացկել ,ինչ որ մի բան ստիպում է քեզ,իրականության առջև կանգնել,ինչ որ մի բան ստիպում է քեզ ընդունել այն ինչ կա ,այն ինչը ճիշտ է ,ոչ թե երազնաք ,այդ ինչ որմի բանը անտանելի է ,դա ցավն է ,կորցնելու ցավը ,երբ երկաներդ լցվում է տխրությամբ ,բայց ավելի անտանելի բան չկա ,քանանզգայացման ցավը ,կորցնելուց հետո սկսվում է այդ անզգայացման ցավը ,այդ անզգայացումը գցում է քեզ դատարկություն ,ուրհոգիդ փշերի մեջ պատռվում է, արնոտում ,բայց միևնույն է ,ցավում ես ,թե չես ցավում ,անզգայացման այդ ցավը ստիպում քեզ դադարել երազել ,ապրել ,հասկանալ ,ու ամենավատը այդ քեզ ստիպում է դադարել ՍԻՐԵԼ........չգիտեմ գուցե երակններիս մեջ անզգայացումն է հոսում ,հասնում սրտիս ,իսկ հետո լցվում հոգիս ,դժվար է երբ պարզապես դութույլ ես բայց քեզ ստիպում ես հավատալ ,որ դու ուժեղ ես ,երբ ինքդ քեզ ստիպում ես պայքարել ,ցավոտ է ,երբ այդ փշերի մեջ մեկ է քեզ համար ,որ հոգիդ մահացել է ,ցավից ու վերքերից.......անզգայացում ու դատարկություն ,այդ գլխապտույտ ցավը անգամ քեզ ստիպում դադարել արտասվել ,երբ աչքերիդ մեջ անդմեջուռում է են արցունքնները,բայց ինքդ քեզ համոզում ես ,որ ուժեղ ես...ինչ որ մի բան ստիպում է քեզ սառել,ինչ անտանելի է սառը ջերմությունը ,այդ կյանքը ,նողկալի ու զզվելի կյանքը ,քեզ ստիպումէ ատել ,բայց էլի թույլի պես ինքդ քեզ խաբում ես ,որ չէ ,որ կյանքը հիանալի է ,չէ կյանքը ,ախ այդ կյանքը, քեզ ստիպում է ատելիրեն ,իրակնության փշերը խցկելով աչքերդ ու վերքոտելով սիրտդ ,ես չեմ զգում ,անզգայացման ցավից ավելի վատ ցավ չկա,անզգայացման ցավից ավելի մեծ տանջանք չկա ,հոգնել եմ ,ուզում եմ երազել ,բայց միևնույն է չեմ կարողանում ,քանզի հոգնելեմ նաև երազել մի բանի մասին ,որն անջատված է իրականությունից ,որն ավաղ չի կարող երբեք իրականությունլինել.............քանի որ այն ինչը լինում է մեկ անգամ ,այլևս չի լինում ԵՐԿՐՈՐԴ անգամ ....Երբ ամենից հոգնած գլուխս դնում եմ բարձին ,ցավը հենվում է ուսերիս ,գրկախառնվում ինձ, ու սկում տիրել հոգիս ,համբուրելովզգացմունքններս....սիրահարվել ,կարելի է միշտ ,սակայն դրանից եհտո չես կարողանում չսիրել ,ես սիրում էի նրան ,միջև հիմա զգում եմ նրան իմմարմնին ,իմ գրկում ,նրա մեղմ շարժումնները ստիպում են ինձ կարոտել նրան ,հիշել նրան ,սիրել ու ժպտալ ,նաև ուրախ լինել,որ կյանքում ,գոնե մի պահ ունեցել եմ նման ՎԱՅԵԼՔ ,այնել անվճար ....կյանքից տրված այդ 18 օրերը ստիպեցին հասկանալ ,որ միշտ կարելի է սիրել ,բայց անհնար է դրա հետ մեկտեղ ԵՐՋԱՆԻԿ լինել,երբեմն մենք սիրո համար ,զոհում ենք մեր անկեղծ երջանկությունը ,փոխարենը մեզ մնում է լոկ հիշողությունները ,որոնք անդադար ստիպում են հիշել ու ապրել ,հուսալով ,որ մի օր նորից ամեն ինչ ՆՈՒՅՆԸ կլինի....
