Լինեիր կողքիս ,համբուրեիր քո մեղմ շուրթերով վիզս ,.շուրթերս ,մարմնիս վրա մնացած ամեն մի կարոտը մեղմեիր ,սիերերիր հագեցնեիր ծարավս ,քաղցաց հոգիս հագեցնեիր նորից.......
քո ներակյութամբ լցնեիր հոգիս ,նույն այն ուրախությամբ ,նույն այն կորած ու մոլորված ուրախության որի հասցեն կորցրել եմ ընդմիսհտ ,քեզ հետ ,քեզ հետ միասին ,կորցրել եմ այն ........
Շնչեի մարմինդ ,շուրթերով հպվեի կրծքերիդ թաքնված հոգիդ զգաի ,զգաի ,հպվեի շուրթերիդ ու զգաի ջերմությունը քո ,քո ներսում գտնվող զգացմունքերդ զգաի ,ուտեի զգացմունքներդ ,ուտեի քարդ ,այդ քար է սիրտդ ,ուտեի ապակյա քո հոգին ,ու վերքոտվեի ,հաճելի ցավ զգալով քո անտարբեր հայացքից...
գլուխս հեհնեի կրծքերիդ ու զգաի շունչդ ,հոգիդ ,սիրտդ ,զգաի տնքոցթ ,ախ միայն թե լինեիր ,այստեղ ,զգաի քեզ նորից ,նորից իմ այս դատարկ նկուղում ,զգաի պատերիս ներսում ,ամեն առավոտ լույսի հետ զգաի քեզ ,ամեն առավոտ դու ինձ արթնացնեիր ,ախ ,ինչ երազանք է ,կորած մի անցյալ,որն այս դատարկ ներկայում երազանք է ......լինեիր ,գոնե մեկ վայրկայն ,այդ մեկ վայլրակնմում ,սիրեի քեզ նորից ,համբուրեի ,տիրեի ,միայն թե լինեիր........դու կրկին լինեիր..........բայց դու չկաս ,ու գուցե չես լինի ,ախ գուցե իրոք նորից չես լինի ....
մենակության սառը քրտինքը սկսկեց գրկել մարմինս ,աչքերս ,մատներս ,սկսկեց օդի պես հահավքվել ներսս ,ախ ,չնչում եմ մենակություն,արտաշանչում մենակություն ,այդ մեանկության օդը տիրում է ինձ ,փաղաքշում ,գրկում ու օրորում.....չէ կյանքում շատ են մարդիկ ,բայց որտեղ դու չկա ,ես մենակ եմ ,մենակության մեջ ,դու էիր իմ լիությունը ,իմ ունեցածը ,քեզանից հետո անգամ եթե ամբողնել է մեծ ,միևնույն է դու չկաս ,մենակ եմ ես .................................
ներել է արդոք քո բացակայությունը ,արժ է ներել քեզ ,ախ ինչիդ է պետք ,ինչդ է իմ ներել կամ չնեչելը ,եթե արդեն բացակայես ,ամեն բան կներեի կյանքում ,բայց արդեն ներել չեմ կարողանում ,քո բացակյության ինչը ներեմ ,չէ իրոք չգիտեմ արժ է ներել թե չներել քեզ...միևնույն է ոչինչ չի փոխվի ,ինչքանել ներեմ հոգուս վերքրեը չեն լավանալու ,ինչ եմ խոսում ,անգամ չեն սպիանալու ,միևնույն է ոչինչ ,ոչինչ չի փոխվում ..
ախ ինչ-որ վախ կա փակված իմ սրտում -վախենում եմ ներել -չէ չներել ,ամեն անգամ նույն եմ կրկում ,սակայն ինքս իմ մեջ ներում եմ կրկնին ,,
- չէ չներել ,ախր ցավբում է ցավում է այնպես ,ցավում է իրոք ,ներսս ցավում է ,ներել ,ախ հեշտ է արդյոք ներել ,հեշտ չէ սերս,իրոք հեշտ չէ սերս ,երբեմն անգամ անվերջ սերը ,այդքան համբերություն չունի նորից ներելու.......հեշտ է ներել ,ներել քո բացակայութնոը ,
այս պահին դու փորձիր ներել ,դու ինձ ներիր ,քեզ չնենելու համար ,ախ այնքան եմ ներել մեղավոր հոգիդ որ ինձ այլևս չեմ ներում ,քեզ ներերլու համար ......
բայց կարոտում եմ քեզ ,թեկուզ չկաս ,թեկուզ ներեմ կամ չներեմ ,միևնույն է կարոտում եմ քեզ,ախ այդ կարոտը անբու-ելի հիվանդության նման կպել է ինձ ,ու բաց չի թողնում սիրտս ու հոգիս ,ախ այդ կարոտը մեկ-մեկ այնպես է ու-գին ցավեցնում է,որ քիչ է մնում ճչամ ու ոռնամ ,գոռամ որ ներսում եմ ,ախ այդքա կորտը ստիպում է չդադարել սիրել քեզ ,ստիպում է քեզ նավեջ սիրել ,,ախ այդ անիծված կարոտը ,անբու-ելի հիվանդության նման կրծում է հոգիս....
այնքան կուզեի լցվլե ատելությանմբ ,մի պահ ատեի քեզ ,այնքան որքան սիրում եմ ,մի պահ չսիեր քեզ ,չկարոտեի ,զգաի թե ինչպես է չսիրելը լինում ,մի պահ չսիերող դերում լինեի ,զգաի այդ հաճույքը ,ատեի ու սոսկաի քեզանից այնքան որքան սիրում ու պաշտում եմ քեզ...
մի պահ մարմինս լցվեր ատելությամբ ,ամեն մարմնիս մի հատվախով ու բջջջիջով ատեի քեզ ,ինչպես սիրում եմ ամեն ամեն ինչով,ախ անվերջ ատեի ,ատեի ու ատեի ,միայն թե մի պահ չզգայի սերդ ցավեցնող.......
ախ ոնց կուզեի մոռանալ քեզ ,մի պահ մոռաՆԱԼ այնպես ,ինչպես չեմ դադարում հիշել քեզ ,
անց կուզեի իրոք սրես ,մոռանաի քեզ ,չզգաի կյանքը իմ ,առանձ քեզ .....
ինչ անեմ ասա ,քեզ մոռանալ ,անհանր է սիրելիս ,քեզ սիրում եմ միջև ոն ու ծուծս ,քեզ պաշտում եմ մարմնիս ամեն մի մազով ու բջիջիով,ինչ անեմ ասա,կործանվում եմ ես ,փլվում ,ինչպես մի տուն որի տերն լքել է տուն ը,ում համար մեկ է թե ինչ կլինի ,հոգու պատերը մաշվել է արդեն ,հույսս մարդել է ,իսկ դատարկությոնը գրկել է ինձ ,ախ ինչ անեմ ,գուցե արդեն քեզ գերող ու զմյալողնները շատ են ,քեզ տենչացողնները ու հասնողնները ավելի շատ են ,իսկ ես ,ախ մենք հորինել իրար ,ես քեզ որպես սեր ,իսկ դու ինձ որպես խաղալիք....խաղալաիք որին խաղացիր ու դեն նետեցիր մոռանալով նրա գոյոթւյան մասին ..........բայց չէ զգում եմ , մի օր քո շինծու ժպիտով կվերադառնաս,այնպես որ կարծես ոչինչ չի եղել ,ու ինքդ քո այդ կեղծ հայացքով կգերես նորից ,խենթացած աչքերը իմ ,ու ես նորից կդառնամ քո խաղալիք ,ես նորից կհորինեմ սերը ,ու այդպես ես քեզ կսիրեմ ,իսկ դու խկաղաս ,ու մի օր նորից դեն կնետես ինձ.......կհեռանաս ու կմոռանաս...
ատում եմ ինձ ,որ քեզ սիրում եմ ,իմ հորինած ,իմ հորինված ՀՈԳԻ...........ատում եմ ինձ ,որ քեզ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ..............
