Լռություն ,սուսսսսսսս՜ս ,պատերս քնել են ,ամայություն ուր գլուխս դրել եմ մենակության ուսերին, ու ԾԽՈՒՄ ԵՄ .......
Լռություն ,սուսսսսս՜ս,  հոգիս խոսում է ,աչքերս փակել եմ ու ինքս ծածուկ հարց եմ տալիս ,սիրել թ՞ե չսիրել քեզ ,ու ինքս ինձ ծաղրելով պատասխանում ` միևնույն է ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ....
Բայց այդ ՍՈՒՍ լռությունը կծում է ինձ ,խեղդում բառերս ,ճնշում միտքս, ու ես չեմ կարողանում պարզ արտաբերել` ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ, բայց մյուս կողմից հոգիս էլ է կծում ,ստիպում է արտաբերել ,իսկ սիրտս անհամբեր դրան է սպասում .....
սուսսսսսսսս՜ս լռություն ,կարծես ինչ որ մի խաղ է խաղում կյանքը ,մեկ լեզու տալիս խոսելու ,մեկ մանկան նման զրկում է խոսելու կարողությունից ....
քո նկարին եմ դիպչում ,սառն ես անգամ նկարում ,լուռ ու սառը ,դուել ես ճնշում ,ստիպում ես կարոտել քեզ ....
ա՜խ քո վիզը թեքաված դեպի ՀԵՌԱՑՈՒՄ ,սիրում եմ քո վիզը ,այնքան եմ ուզում մոտենալ սիրել ,գրկել այդ վիզը ,այնքան եմ ուզում խեղդել ու հավերժ ինձ մոտ պահել,բատարկել իմ մեջ,ա՜խ այդ քո նուրբ վիզը ,ոնց կուզեի լեզվով թաթախել այն ,հպվել ,գինու պես ըմպել քեզ ու անվերջ հարբել ....
Սիրում եմ բայց ինչ որ մի բան պահում է ինձ ,չի թողնում խոսել ,գուցե կորցրած ուղեղս ,մթագնած այդ ուղեղը ,դեռ վերջին ջանքերով հերքում է ,բայց սիրտս այնքան է քեզնով տարվել ,որ գուցե չդիմանամ ու ասեմ `ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ ,ու նորից կրկնել ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ....
Բայց որքան կուզեի քո թաց շուրթերին դրանք ասել ,հետո գրկեի շուրթդ, ու հավերժ մնաի այդպեսել գրկած....
Լռություն սուսս՜ս ,մտածում եմ ,ստաթվում եմ ,թմրացած հոգիս թուլացնում եմ, ու սկսում եմ մտածել ,սիրել թ՞ե չսիրել քեզ ,իսկ եթե սիրե՞լ ,նույն է լինելու `դատարկ մի կյանք ,իսկ եթե չսիրեմ ,նույն կերպ կլինի դատարկ մի կյանք.....
աչքերս ցավում են ,անվերջ նայելով պատկերիդ նուրբ ,աչքերս ցավում են ,որ չեմ փակվում քո գրկում ,ու չեն բացվում քո ,հենց քո գրկում ,այլ միայն նայում են սառը պատկերիդ ,ու լուռ արցունքնները ներս են հոսում ....
Լռությունը խեղդում է ինձ ,մենությունը գրկել է ինձ ,ոչինչ բացի երեքիցս չկա ,գոյություն չունի ,կարծես շնչում եմ լռությամբ ,ու արտաշնչում ՄԵՆՈՒԹՅԱՄԲ.....
Գրկեի ուսերդ ,թմրացած ձեռքերով շոեի մեջքդ ,չոր շուրթերով համբուրեի վիզդ ,ու լուռ տիրեի քեզ ,այնպես տիրեի ,ինչպես գիշերն է մի պահ տիրում լուսաբացին ,ինչպես տաքությունն է հպվում սառնությանը ,ինչպես անձրևն է հպվում աչքերին ,այդպես սիրեի քեզ .
Միշտ՞ է արդյոք ,որ մենք սիրում ենք հաճախ նրանց ,ում կողքին երբեք չենք կարող լինել ,միգուցե ճիշտ է ,բայց դու իմ կողքին ես ,ավելին իմ ներսում ,գուցե դու բացակայում ես ,ներակյությունդ չկա ,բայց դու ապրում ես ,իմ մտացրիվ ու մոլոր ՀՈԳՈՒՄ...........
Անջատվում է հույսը իմ ներսում ,լույսի պես անջատվում ,կամ մոմի պես հալչում ,հույս տվող քո ներկայությունը բացակայում է ,հույսսս մարում է ,ներսս մարվում է ,մթանում ,միայն զգում եմ թե սառը արցունքներս ինչպես դանդաղ իջնում այտերիս ,այնքան ցավոտ են նրանք,անգամ շուրթերիս հպվելիս ,շուրթերս ցավում է ,ցավում է մարմինս ,այդ անլույս ու սառը մենակության մեջ.............
 Շնչել ,վերջին գնով կարչել օդից ,խորը արտաշնչել ,ուզում եմ ապրել ,առանց քեզ ապրել ,այ՛ո օդս ծանր է,ծանր օդս առանձ քեզ ,բայց ուզում եմ շնչել ,չմարել ,հույսսս չկորցնել ,բայց չ՛է ,սուսսս՛ս միայն մարմինս եմ զգում ,այդ խենթ կարոտը խեղդել է ներսս ,զգացմունքներս վարակել ,կարոտով վարեկել ,միայն ԿԱՐՈՏԵԼ գիտեմ .........
քանվելս աչքերս ,քանվել են ,քանվել եմ ես ,մզվել ,զգացմուներից,արդեն մարմինս քրտում է սիրով,աչքերս լացում են կարոտով,իսկ ձեռքերս շարժվում են տխրությամբ ,զգացմունքերս դուրս են գալիս ,քամվում եմ ,քրտնում ,արտասվում ,բայց միայն զգացմունքններով...........
Բայց ուժեղ եմ ,անգամ անհույս ,անգամ դատարկ ,ապրելու եմ ,մուրալում եմ ,անառակ կյանքից մուրալում եմ հույսը,մի անկյունում կնստեմ ձեռքերս պառզած կմուրամ հույս,չէ ապրելու եմ առանց քեզ ապրելու եմ ,չևո՞ր սիրում եմ քեզ .
վեր՞ջ ,չ՛է ին՞չ վերջ ,վերջում կարելի է սկիզբ դնել,վերջում կարելի է ամեն ինչ նորից սկսկել ,բայց ինչ որ ,ինչ որ մի բան կպակասի ,ինչ որ մի բան կստիպի ԱՐՏԱՍՎԵԼ....չէ լուրջ ապրելու եմ ,չևոր ինչել որ լինի ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ,սեր հասկանու՞մ ես ,դա է սերը ,որ ցավ է պատաճռում ,քամում քեզ,բայց հանուն նրա ապրելու եմ ......
Տրվում եմ նորից լռությանը ,լուռ ու միայնակ ,ա՜խ ,ուզում եմ շնչել ,քեզ շնչել ,քեզ արտաշնչել ,ա՜խ ուզում եմ շնչել ,բայց կարծես անգամ քո ներկայությունել թե լինի ,միևնույն է ,շնչահեղձ եմ լինում ,անգամ եթե քեզ տիրեմ ,սիրեմ ու գուրգուրեմ ,միևնույն է շնչահեղձ եմ լինում ,խեղդվում ,անբուժելի հիվանդի նման ,երբ` նրան անգամ դեղն այլևս չի օգնում է ,ու նա անհույս սպասում է ՎԵՐՋԱԲԱՆԻՆ....
բայց չ՛է ,ժղտում եմ վերջը ,վերջում էլ ,վերջ չի լինելու,.,
սերը ,այդ սերը ինձ սպանում է ,բայց չեմ մահանում.....
Մրսում եմ ,երևի այլևս ծածկոց չունեմ ,երևի զգացմունքերս լքել են ինձ ,ինչ անեմ ,մեկ սիրում եմ քեզ ,մեկ դադարում սիրել ,մեկ մոռանում քո մասին ,բայց դա մի վայրկյան է տևում ,մրսում եմ ,այդ լուռ լռությունից ,այդ անգույն մենակությունից ,այդ անհույս կարոտից ,մրսում եմ ,գոնե գեթ մի պահ գրկեի քեզ ,սավառնեի մարմնիդ ,շուրթերով սողայի ուսերիդ ,ալեկոծվեի շութրեիդ ,մի պահ ,մի պահ նորից առջվա նորիցը կրկնեի ,հաշմանդամ հոգիս մի պահ ապրեր ու նոր մահանար ,մի պահ ձուլվեր քեզ ,ու նոր դատարկվեր ,վերջին կաթիլնները զգացմունքների թափեր մարմնիդ ու անզգայանար ,աչքերս ուսերիդ արտասվեին ,ու նոր վերջանաին ,սիրտս կրծքիդ զարկեր ու նոր կանգ առներ ,իսկ ես սիրեի քեզ ,սիրեի քեզ ու ՆՈՐ վերջանաի,մոմի նման, որն` ուր որ է հանգչում է հիմա............

Սիրել թ՞ե չսիրել, ինքս ինձ հարց տալով, ծիծաղելի ձևով պատասխանում եմ` ՄԻԵՎՆՈՒՅՆ Է, սիրում եմ քեզ, ծիծաղելով, քմծիաղելով ինքս իմ վրա նորից եմ կրկնում, սիրել թե չսիրել, միևնույն է սիրում եմ քեզ....................

Եվ քամվեցին անգամ բառերս, զգացմունքերիս հետ, իսկ ես մարեցի, հոգուս լույսը մարեց, ես անլույս եմ...ՎԵՐՋՆ Է, բայց, միևնույն է, ՎԵՐՋԸ չի լինելու..............

Սիրել թե չսիրել,ես չեմ ՈՐՈՇՈՒՄ............
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել