Մեր ազգային առանձնահատկություններից մեկն է իրականությունը ճիշտ ընկալելու և կարևորն անկարևորից տարբերակելու փոխարեն կենտրոնանալ և քննարկման, ոգևորության կամ անհանգստության առարկա դարձնել այնպիսի բաներ, որոնք որևէ կերպ չեն փոխում կամ ազդում այդ իրականության վրա։ Իսկ մեր իշխանությունը և իշխանական մեդիան շատ լավ ճանաչում են մեր՝ առաջնահերթությունները չընկալող ժողովրդին և պարբերաբար շոյում են նրա սնափառությունը։ Հիմա Իսկանդերի շուրջ այս անտեղի ոգևորությունը նույնպես սրա լավագույն դրսևորումն է։
Հարցն այն է, որ այդ Իսկանդերի գոյությամբ ոգևորվելն ու մտածելը, որ թշնամին դրանից վախեցել է, այնքան ծիծաղելի է, հատկապես, որ Ադրբեջանը մեր հանրապետության ազգաբնակչության մեծ մասից շատ ավելի լավ գիտի, թե ինչ զինատեսակներ ունի Հայաստանը, և հատկապես, որ ինքը՝ թշնամին էլ ունի շատ վտանգավոր զինատեսակներ և մի քանիսի փոխարեն՝ մի քանի տասնյակը կամ մի քանի հարյուրը։
Երկրորդ՝ Ադրբեջանը, ի տարբերություն մեզ, ապրիլյան պատերազմում կիրառեց իր այդ զենքերը, իսկ մենք, դեռ հարց է, ապագայում կհամարձակվենք կիրառել այդ Սմերչը կամ Իսկանդերը։ Այսինքն՝ ի տարբերություն մեզ՝ Ադրբեջանը ձեռք է բերում նմանօրինակ զենքեր, որ ոչ թե «վախեցնի» հայկական կողմին, այլ ուղղակի կիրառի այդ զենքերը ռազմական գործողություններում։
Երրորդ․ դուք հավանաբար ինձ պես ամեն առավոտ կարդում եք ՊԲ հաղորդագրությունները շփման գծում տիրող իրավիճակի մասին։ Հենց այն օրը, երբ հայկական համացանցում տարածվեցին Իսկանդերի լուսանկարները, ժամեր անց 1997թվականին ծնված ևս մեկ հայ զինվոր զոհվեց։ Այսինքն՝ դուք իսկապես հավատացել եք, որ սա «վախեցրե՞լ» է Ադրբեջանին։
Հ.Գ. Ադրբեջանի համար Իսկանդերի գոյությունը ՀՀ ԶՈւ-ում ամենևին անակնկալ չէր, դրանով մենք չենք վախեցնի նրան։ Ցավում եմ, բայց նա կշարունակի կրակել ու խլել մեր 18-20 տարեկան զինվորների կյանքը, և այդ Իսկանդերի շուրջ սին ոգևորությունը, ցավոք, չի փրկում մեր զինվորներին, ինպես դա չփրկեց նրանց ապրիլյան պատերազմում խոշտանգումների ենթարկվելուց։
