Սիրտս կտոր-կտոր եղավ այս նկարը սարքելիս, բայց հպարտությունից խեղդվում էի: Նրանցից յուրաքանչյուրի աչքերի մեջ կարդացի, որ պետք է բոլորս անանձնական սիրով լցված լինենք առ հայրենիք, մտքիս մեջ խոսեցի ՏՂԵՐՔԻ հետ, լսեցի նրանց պատգամը...
Նրանք հերոսներ են, մերօրյա հերոսները, որ պատմություն են կերտում, որը դարեր անց կընթերցվի որպես հերոսական մի պատում, փառավոր անցյալի հիշատակ և հայի առջև կբացի նրա հավերժության խորհուրդը...
Հ.Գ. Տարածեք....

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել