Ժառանգական Զարուհի Փոստանջյանը որոշել է մի քիչ էլ դաշնակցական խաղալ կամ ավելի ճիշտ՝ դաշնակցականներից ավելի «կաթոլիկ» լինել: Նա Ազգային ժողով նոր նախագիծ է ներկայացրել «Թուրքիայի Հանրապետության կողմից հայրենի բնօրրանի՝ Հայաստանի տարածքների բռնազավթումը և հայ ժողովրդի Մեծ հայրենազրկումը դատապարտելու մասին»: Դա էլ քիչ է, Ծովից ծով Հայաստանի քարտեզն առած՝ այս ու այն քննարկման է վազում: Պարզ է, որ անպտուղ զբաղմունք է, բայց միանգամից երկու հարց է լուծվում՝
ա) հասարակության որոշ խավերի մոտ գոնե պատրանք կստեղծվի, թե արդյունավետ աշխատող ազգընտիրներ էլ են լինում,
բ) բազմազանություն կմտնի ընդդիմադրի նրա միապաղաղ առօրյայում:
Ընդ որում, Զառայի Ժառանգական լինելը ձևական բնույթ է կրում, վերջերս նա իր այն կուսակիցներին, որոնք հանդիպել էին Սերժ Սարգսյանի հետ Սահմանադրական բարեփոխումների թեմայով, անվանել էր Բաղրամյան 26-ի կլիենտներ: Իսկ ինքն ո՞ւմ կլիենտն է, եթե պատգամավոր է ընտրվել մի կուսակցության ցուցակով, որը մյուս կուսակցությունների նման Սերժ Սարգսյանի դաբրոյով է խորհրդարան մտել:
