Ու ամեն գիշեր (բանաստեղծություն)

Սրտումս են թաղված,
Գլխումս են թաղված
Խղճիս ծանրացած
Ոսկորներն ազգիս
Տեր-Զորում սփռված
Սրտումս են թաղված.
Դաշույնի նման
Սիրտս մխրճված
Քանդում, ավերում
Ամեն մի վարյրկյան
Էությունս ողջ.
ՈՒրվական դարձած
Հանգիստ չեն տալիս
Թափառ մտքերիս.
Այցի են գալիս
Ինձ ամե´ն գիշեր,
Երբ մենակ եմ ես,
Ես ու իմ հուշեր.
Իմ հյուրն են նրանք
Հյուրը թանգակին.
Նայե´ք դուք ահա
Ա´յ այս փոքրիկին.
Բերնի վայր ընկած
Ջուր է աղերսում
Ձեռքերն ինձ պարզած.
Ջուր են աղերսում
Պապակ շուրթերով,
Տարբեր դեմքերով,
Ահել ու ջահել
Մանկիկներ սևաչ...
Կենդանանում են
Աչքերիս առաջ...
Ձայներն է նրանց
Հնչում ականջիս,
Լսում եմ անվերջ
Փրկության կանչեր
ՈՒ մթության մեջ
Դեմքե՜ր ու դեմքե՜ր...
Դեմքերն իմ ազգի
Նման տեսիլքի
Գալիս են , անցնում
Սիրտս են հոշոտում,
Միտքս են հոշոտում
ՈՒ ամե´ն գիշեր,
ՈՒ ամե´ն գիշեր,
Երբ մենակ եմ ես,
Ես ու իմ հուշեր:
Թաղված իմ գլխում
Հանգիստ չեն տալիս
Թուրքի ձեռքերով
Տանջամահ եղած,
Տեր-Զորում սփռված
Ոսկորներն ազգիս
Սուրբ մասունք դարձած
Գալիս են անցնում,
Կենդանանում են,
Կենդանանում են
Աչքերիս առաջ
Դեմքերն իմ ազգի
Նման տեսիլքի
ՈՒ ամե´ն գիշեր,
ՈՒ ամե´ն գիշեր,
Երբ մենակ եմ ես,
Ես ու իմ հուշեր.
Գալիս են լափում,
Մտքերս են լափում,
Սիրտս են լափում.
Լափում են ամբողջ
Էությունս ողջ...
2005թ Բրյուսել