Ադրբեջանը քանի քանի անգամ սխալ հաշվարկներով, Հայաստանի վրա պատերազմի եկավ, էլ սպառնաց, էլ բլոկադա, էլ ամեն տեսակի քայլերի դիմեց սակայն որեվե մի թիզ հողի չարժանացավ...Միշտ էլ Հայ Ժողովուրդը իր առաջ դրված խնդիրները լուծել է պատվով ու հաղթանակով, հսկա զոհողությամբ։ Թուրքը արծախնդիր ցեղեր են եղել, իսկ Հայը, պահպանողական ու արհեստավարժ, քաջ ու ռազմավարժ։ Երբ ստվիպված լինենք, բորորս էլ կռվելու ենք, մինչեվ արյան վերջին կաթիլը, դա գենետիկ Հայի բնազդն, է ու չի փոխվել։ Անշուշտ կռվողը կկռվի, չկռվողը ֆինանսապես կօգի, ամեն մի ճշմարիտ հայ իր լումանը կդնի ու թուրքին դուրս կնետի դժոխք որտեղից որ հայտնվել են երկրի երես...Հայերս մենք գիտենք որ կռվելու ենք մեր ունեցածի համար, այդպես է եղել դարերով, ու ոչինչ չի փոխվել։ Իսկ թուրքը իր սրտում չի կռվի, եթե իր փորը կուշտ է , ու դիմացինինը դժվարամատճելի։ Հայաստանը գրավելը, կամ Արցախը այնքան դժվարամատճելի, ու դժվարամարս պետք է դարձնենք թշնամու համար, որ իր մահը աչքի առաջ վերցնի, նախքան որեվե քայլ անելը։ Արցախը ադրբեջանցու համար ջիհադ չի, որով Հայը իր թշնամուն նույնիսկ չի ատել, հանդուրժել է, թուրքի հետ ապրել յոթ հայրուր տարի, ռուսի հետ ապրել ու մնացածի...Հայը հակա մուսուլման չի, ռասիստ չի, ոչ էլ հակա որեվե երեվույթ, բարեվը տալիս է դիմացինի լեզվով, ու անցնում առաջ։
Հայերիս խնդիրը երբեք էլ թուրքը չի եղել, այլ հենց մենք, հայերս, որ իրար չենք հանդուրժել, իրար չենք հարգել, չենք սիրել ու չենք միաբանվել հանուն Հայրենքի, հանուն Հայապահպանման, հանուն այն մի կտոր Հացի ու Հայ Օջախի որ եկել է մեզ մեր պապերից ու հին հիշողություններից։
