► Ճշմարտությունը ասելը դյուրին է և հաճելի:
► Նա լավ էր հասկանում, որ իր կյանքում ոչինչ այլևս փոխել չի կարող, կարող է միայն մոռանալ:
►Այստեղ տարօրինակ մի բան կատարվեց նրա հետ: Նրա կամքն ասես մասնատվեց, և նա զգաց, որ թուլացել է, որ խորհրդի կարիք է զգում:
►Այո, մարդը մահկանացու է, սակայն դա դեռ դժբախտության մի մասն է միայն, ամենից զավեշտալին այն է, որ երբեմն մարդը հանկարծակի է մահկանացու:
►Մարդն անհետաքրքիր է առանց իր ներսում, իր տուփի մեջ ունեցած անակնկալի:
►Մենք զրուցում էինք այնպես, կարծես թե երեկ ենք բաժանվել, կարծես թե ճանաչել ենք իրար երկար տարիներ:
►Ես ձեզ հաջողություն չեմ ցանկանա, քանզի հաջողությանը չեմ հավատում…
►Արթնանալով` Մարգարիտան չարտասվեց, ինչպես հաճախ էր անում, որովհետև արթնացավ մի կանխազգացումով, որ այսօր ի վերջո ինչ-որ բան կկատարվի: Այդ կանխազգացումը որսալով, նա սկսեց հոգու խորքում բորբոքել և ճյուղավորել դա, վախենալով, որ կանխազգացումը լքի իրեն…
►Ինչ-որ բան հաստատ կպատահի, որովհետև չի լինում այնպես, որ որևէ բան ձգվի հավերժորեն:
► Ամենահետաքրքիրը այս ստի մեջ այն է, որ սուտ է ամեն բառը, սկզբից մինչև վերջինը…
►Հիշում էր, թե ինչպես մեկ տարի առաջ ճիշտ նույն օրը, ճիշտ նույն ժամին, հենց այս նստարանին նստած էր նրա հետ: Եվ ճիշտ այնպես, ինչպես այն ժամանակ, սև պայուսակը դրված էր կողքին, նստարանի վրա: Այսօր նա չկար իր կողքին, բայց և այնպես Մարգարիտան նրա հետ էր խոսում մտովի. «Եթե աքսորված ես, ապա ինչու՞ լուր չես տալիս քո մասին: Չէ մարդիկ լուր տալիս են: Էլ չես սիրու՞մ ինձ: Չէ, չգիտեմ ինչու չեմ հավատում: Ուրեմ աքսորվել ես ու մահացել… այդ դեպքում խնդրում եմ ազատ թող ինձ, վերջապես ապրելու, օդ շնչելու ազատություն տուր ինձ»:
►Հույսը, որ այնտեղ կհաջողվի վերադարձնել իր երջանկությունը, անվախ էր դարձրել նրան:
►Ամենասարսափելի զայրույթը անկարողությունից ծնված զայրույթն է: