Իրավիճակը վերլուծելով «որպես քաղաքացի»՝ Մուրազի Բորիկը «Հայաստան» դաշինքի պատգամավորներից մեկի հետ սեփական տաղավարում ունեցած զրույցի ընթացքում հայտարարել է, թե ընտրությունը շատ ավելի կարևոր է, որպեսզի քաղաքական պրոցեսներին մանակցեն ոչ թե մարդիկ, որոնց համար նկարել են ռեյտինգներ, այլ իրական հանրային աջակցություն ունեցողները:

Բորիկը, իհարկե, որպես քաղաքացի չէ, որ նման «վերլուծություն» է ներայացրեր. նրան պատվիրել են այդպես խոսել: Ինչո՞ւ, ի՞նչ հաշվարկ կա: Արձանագրենք, որ Բորիկի խոսույթն այն նույն տրամաբանության մեջ է, որը Հայաստանը հասցրեց իրական աղետի. 2021-ին Նիկոլին «կռողները», «երկու ոտքը մեկ կոշիկի մեջ դրած», մտան ընտրապայքարի մեջ ու միակ բանը, որ արեցին, Նիկոլին վերարտադրելն էր: Բայց այն ժամանակ գոնե որոշակի համարում ունեին հանրության շրջանում, մինչդեռ այսօր, երբ ժողովուրդն արդեն արձանագրել է Բորիկի տերերի անկարողությունը, ընտրություններում նույնիսկ անցողիկ շեմը կարող եեն չհաղթահարել: Բորիկի տերերը, սակայն, այնքան ինքնավստահ են, որ կարծում են, թե ընտրությունների միջոցով իբր քաղաքական դաշտը զտելու պրոցեսի ընթացքում զտվածների շարքերում իրենք չեն լինելու: Թե որտեղից այդ ինքնավստահությունը, պարզ չէ:

Մյուս կղմից՝ Բորիկը կարո՞ղ է երաշխավորել, որ 2026-ի ընտրությունները չեն կեղծվելու: Ո՞րն է հույսը, Նիկոլի «ազնվությո՞ւնը», թե՞ Հակոբյան Աննայի «հայրենասիրությունը»: Եթե Նիկոլը հասավ 2026թ., վերարտադրվելու է ցանկացած գնով, հետևաբար՝ նրանից ազատվելու իրական ճանապարհը նախքան ընտրությունները մի ճար գտնելն է: Օրինակ՝ իմպիչմենտի գործընթացը կարող է լինել այդ ճարը, բայց Բորիկի տերերը չեն դադարում ստվերային խաղերն ու չեն թաքցնում իրենց ցանկությունը՝ Հակոբյան Աննայի ստվերային իշխանության հարատևությունն ապահովելու: Կասկածելի չէ՞ այս ամենը:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել