Այն, որ Անդոն որոշել է վերախմբագրել իր քարոզչական տակտիկան, խոսում է այն մասին, որ նա էլ, տերերն էլ հասկացել են, որ ավելի մեծ տխմարություն, քան «Սերժն է բերել Նիկոլին» թեզն է, Հայաստանի քաղաքական խոսույթում ուղղակի գոյություն չունի, իսկ մարդիկ արդեն զզվել են նույն կոտրած «պլաստինկան» լսելուց: Հասկանալով սա՝ Անդոն մեկ այլ տխմարություն է առաջ քաշում, որը նույնպես որևիցե քննադատության չի դիմանում. իրականում Նիկոլին իշխանության հասցրեց ոչ թե Սարգսյանի քաղաքականությունը, որի շնորհիվ հնարավոր էր դառնում զսպել Իլհամին, որին գուցե ոչ բացահայտորեն սատարում էր արդեն Կրեմլը, այլ ռուս-թուրքական կամ, ավելի գլոբալ առումով, ռուս-բրիտանական ծածուկ փոխհամաձայնությունը: Աշխարհաքաղաքական կենտրոնները եկել էին կոնսենսուսի, որ Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը պետք է վերականգնել, և քանի որ ի դեմս Սերժ Սարգսյանի իշխանության Հայաստանի ղեկին գտնվում էր Արցախն ատամներով պաշտպանող ուժ, ուստի անրաժեշտություն էր ծագել՝ այնպիսի իշխանություն ձևավորելու, որի համար Արցախը կլիներ անարժեք: Եվ գտան այդ ուժին, այդ մարդուն ու սարքեցին իշխանություն Հայաստանում, Անդոն էլ, ինչպես հայտնի է, Հայաստանին իսլամացմամբ էր սպառնում այն դեպքում, եթե Սարսգայը դիմադրեր:
Սա է տեղի ունեցել 2018-ին, ինչի մասին, ի դեպ, Անդոն էլ շատ լավ տեղյակ է, բայց քանի որ բոլորովին այլ բանի համար է վճարվում, իրականությունը չի ասում. որ ասի, փող չի աշխատի, իսկ փողն Անդոյի համար գերառաջնային է:
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/3825
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
