Զգացեք սրանց երեսպաշտությունը, էլի։
2021ի նախընտրական քարոզարշավին Նիկոլն ասում էր, որ պատրաստ ա անգամ սեփական որդուն՝ Աշոտիկին հանձնել Ադրբեջանցիներին՝ մեր բոլոր գերիների վերադարձի դիմաց:
2023ին, երբ քաջ Աշոտիկը, որին Նիկոլի ագիտպրոպը մատուցում էր էլ որպես սպեցնազ ծառայած, էլ որպես նահանջի հրամանից լացող, էլ որպես մի լույս ու արևի շող, բառիս բուն իմաստով գործ է տալիս զոհված տղերքից մեկի մոր վրա, Նիկոլից ձեն-ծպտուն չկա։
Դե էլ չասեմ, թե էդ «առևանգման» դրվագն առհասարակ ինչ մազալու կլյաուզ ա։ Ստեղ անգամ էական չէ, թե ինչ են ասում տղերքի ծնողները։ Էականն այն է, որ ամեն ինչ տեսագրված է ու երևում է, թե ոնց է սպեցնազի անվանի վետերան Աշոտիկը խելոք նստում մեքենա, որում բացի իրենից միայն յուր մոր տարիքի կին է ու ոնց է նույն նախկին սպեցնազովեցը իրեն մեքենայից դուրս գցում երթևեկելի գոտի։
Ինչ խոսք, 2023ին նվիրյալ նիկոլական լինելն ու աննորմալ չլինելն ավելի դժվար բան ա, քան ոզնի դոմփելը։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել