Թող չորանա արգանդն այն հայ մոր, ով կծնի մի նոր փաշինյան նիկոլ

Թող չորանա արգանդն այն հայ մոր,

Ով կծնի մի նոր փաշինյան նիկոլ։

Որ չբերի նա չարիք նորանոր,

Որ ազգը չտանի սուգ ու շիվան ամեն օր։

Ստահակը ինչքա՞ն պիտի սողա,

Մեր սրտերը ինչքան պիտի դողա։

Ինչո՞ւ պիտի ամեն օր,

Տանք հողեր, զոհեր նորանոր։

Հողատուն ոսոխի հետ մտել է փայ,

Հայոց գլխին բերել է վայ։

Թուրքից վերցրել է փողը,

Ու հպարտ-հպարտ ծախել է հայոց հողը։

Սրա իշխանության գալու համար,

Մեղավորներ կան անթիվ-անհամար։

Մեղավոր եք Դուք, Ռուբերտ Քոչարյան

Մեղավորեք եք և Դուք Սերժ Սարգսյան։

20 և ավել երկար տարիներ,

Նա պղտորում էր սրտերը մեր։

Իսկ մենք միամիտ նստած մեր տանը,

Չգիտեինք ճշմարիտի պատասխանը։

Հարգելի Քոչարյան Ռոբերտ,

Այդքան ցեխ էր շպրտում վրեդ։

Դուք չփակեցիք ռեխը սրա,

Որ անընդհատ ձեր վրա չզռռա։

Մեղքը հարգելի Սարգսյան Սերժի,

Թույլ տվեց, որ հողատուն իրեն էլ մերժի։

Չդատապարտեց ստերի համար,

Գլխներիս բերեց չարիք անհամար։

Կեղծ խաղաղություն քարոզելով,

Անթիվ-անհամար փողեր դիզելով։

Ձեռք է առնում նա ամբողջ ազգին,

Քանզի չի արժանանում մեր պատժիչ բազկին։

Բավակա՛ն է, վեր կաց ըմբոստ հայի տեսակ,

Հողատուի գլխին դու բեր ցավ ու կրակ

Ջախջախիր սրան դու տեղը տեղին,

Որ չարժանանա սա մեր սուրբ հողին։