Բավական հետաքրքիր է ստացվել Անդոնի մեկնաբանությունը՝ կապված Մացոյին երկրում իբր մղվող հակակոռուցպիոն պայքարում ներգրավելու փաստի վերաբերյալ. Անդոնը, մասնավորապես, Մացոյի՝ Հակակոռուպցիոն դատարանի դատավոր դառնալը գնահատել է որպես ԲԴԽ անդամների կողմից կատարված անաչառ ընտրության արդյունք: Խուսափելով հստակ գնահտական տալ Մացոյի անցյալին՝ Անդոնը, մասնավորևապես, ասել է.«Խնդիրը տեղափոխվեց Բարձրագույն դատական խորհուրդ: Հարցադրումը՝ հասարակության, պետք ա գնա Բարձրագույն դատական խորհրդին և նրա նախագահին…»:

Անդոնի «ատմասկան» ընդհանրապես ոչ մի քննադատության չի դիմանում՝անկախ նույնիսկ նրանից, թե ով կամ ինչ հատկանիշների տեր է Մացոն. Անդոնի փորձը՝ ԲԴԽ-ն ներկայացնելու որպես Նիկոլից բացարձակ անկախ կառույց կամ ասենք Վադապետյան Աննային ու Անդրեասյան Կարենին՝ ինքնուրույն կերպարներ այն դեպքում, երբ հիմարին էլ է պարզ՝ ովքեր են վերջիններս, կամ որն է նույն ԲԴԽ-ի բանուգործի անունը Նիկոլի Հայաստանում, ուղղակի մարդկանց հիմարի տեղ դնելու փորձ է, ոչինչ ավելին:

Անդոնի հաշվարկը պարզ է. շատ լավ հասկանալով, որ «կոռուցպցիայի դեմ պայքարի» հարցում Մացոյի մուննաթին ընկնելը ոչ մի կերպ չի տեղավորվում Նիկոլի դեմագոգիկ լոզունգների տրամաբանությունում, Անդոնը փորձել է Մացոյի թեման ԲԴԽ-ի վզով անել՝ ջանալով չնույնականանալ Մացոյի հակասական կերպարի հետ, չկիսել պատասխանատվություն:

Անդոնը, սակայն, չգիտի, որ Մացոն իր համեմատ ուղղակի հեքիաթային փերի է. ճիշտ է՝ իր աշխատանքային կենսագրության ընթացքում հասցրել է թողնել բավական հակասական հետք, սակայն հաստատ երկիրը թուրքին չի ծախել, Իլհամի հետ փողային գորածարքների մեջ չի մտել, 10000 երեխու արյուն զուր տեղը չի խմել…

Այնպես որ՝ ոչ թե Անդոնը Մացոյից, այլ Մացոն Անդոնից պետք է հուշտ լինի՝ չարատավորի իր անբիծ անունը՝ համեմատած Անդոնի վարկաբեկված համբավի:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել