Բոլոր նրանց, ովքեր իմ հրաժարական նամակի առնչութեամբ աճապարեցին իմ հասցէին անխնայ կերպով հնչեցնել տարատեսակ եւ տեղատարափ վիրաւորանքներ, լուտանքներ, մեղադրանքներ, զրպարտութիւններ, քննադատութիւններ եւ նոյնիսկ` անէծքներ, Քրիստոս Յիսուսի Սիրով ներում եմ` աղօթելով, որ մի օր բացուեն նրանց հոգու աչքերը:
Իսկ ինչ վերաբերում է Մայր Աթոռի միաբան, իր անցեալի եւ ներկայի արկածներով շատերին յայտնի հայր Յակոբ աբեղայ Գրիգորեանի` (ով, ի դէպ, համացանցում իրեն ծածկագրում է Արմ Հակ յապաւումով) «Հայր Եղիան դասալի՞ք» ողորմելի զառանցագրին, բնաւ ցանկութիւն չունեմ պատասխանելու` պարզապէս չիջնելու համար նրա սողունային մակարդակին: Ինչպէս միշտ, համացանցային նորելուկ «աստղը» «փայլում» է իր անբուժելի ծանծաղամտութեամբ եւ անպարկեշտ գռեհկաբանութեամբ: Այսպիսիններին միայն բաւարար է յիշեցնել սփիւռքահայ բանաստեղծ Պճաքչեանի խօսքերը. «Ծիծեռնակները թող չսարսափին խրտուիլակներէն»...
